De Leisure 17 trimmen

Ik heb er al eerder over geschreven: de mast goed zetten op mijn Selia.

Aan de hand van een document dat ik gevonden heb, heb ik nu een 'trimtabel' gemaakt. Erg handig om aan boord te hebben. Ik kan het helaas niet online plaatsen zodat met het kan downloaden.
Deze tabel zal ik normaal gezien verder uitbreiden zodra ik opmetingen gedaan heb.  Net zoals bij mijn 420 destijds zal ik de correcte stand en spanning van de mast opmeten en noteren in een tabelletje.

Maar deze tabel heb ik uitgebreid met tips voor het correct trimmen van de zeilen. De L17 is nu eenmaal geen Laser, en ook geen 420, dus die tips zijn best wel handig. Eens je de basisprincipes kent is het trimmen van je zeilen geen moeite, maar elke boot heeft zo zijn eigenaardigheden, zo ook voor de L17.

Even een overzicht:

A. Mast trimmen

1. Mast rechtop dwarsscheeps.
2. Mast rechtop langsscheeps.
3. Onderwant op spanning zetten. Mast recht houden, geen buiging ter hoogte van de zalingen
4. Topwant spannen, even hard als onderwant. Ook nu buiging wegtrimmen
5. Voorstag massief opspannen.
6. Achterstag opspannen.

B. Zeiltrim

De vermelde masttrim is een prima basis voor aan de windse rakken. Bij ruimere rakken kan de achterstag een beetje gelost worden= bollere zeilen

Een goed getrimde L17 is niet loef- of lijgierig op alle koersen. Een helling van 10 a 15° is perfect.

Vooral kimkieler-L17 kunnen niet erg scherp en het is dan beter iets ruimer te zeilen met een wat hogere snelheid dan proberen hoogte te winnen.

Trim AAN DE WIND:

1. Overloop

• Grote spleet tussen fok/grootzeil (overloop midscheeps) = sneller, minder helling, minder scherp
• Kleine spleet tussen fok/grootzeil (overloop naar lij) = trager, meer helling, scherper
• Let op dat bij overloop naar lij de spanning op het achterlijk niet zodanig toemeemt dat het gaat scheppen (=nog meer snelheidsverlies).

2. Leiogen fok/genua

• Zeil begint in lagere deel te killen= teveel spanning op achterlijk = leiogen teveel naar voor
• Zeil begint te killen in midden van voorlijk= positie ogen OK
• Zeil begint te killen in hogere deel= teveel spanning op onderlijk = leiogen teveel naar achter

3. Neerhouder

• Veel wind = veel spanning.

Bij veel wind op ruimere rakken durf ik de neerhouder wat lossen = twist in zeil = bovenste deel van het grootzeil waait open. Hierdoor verklein je het zeiloppervlak een beetje. Natuurlijk moet je op die koersen hetzelfde doen met je fok.

Algemeen stel ikzelf dat men er bovenal moet voor zorgen dat de spleet tussen fok en grootzeil een parallelle vorm volgt. Het is 'not done' om een dichtgetrokken achterlijk op de fok te hebben en een bol gezet grootzeil, de werking van de spleet tussen beide zeilen is dan niet optimaal = snelheidsverlies.  Maar dit zijn mijn eigen bevindingen uit de zeiljaren op 420 en FJ...

4. Tell tales

• Gebruik je tell tales

Er moeten er een drietal ik je fok zitten, een 30cm achter het voorlijk, en ook tell tales op het achterlijk van je grootzeil. Daarmee kan je je zeilen perfect trimmen.

Het zeilplan van de Selia

Voorbije weekend zeilde ik samen met een Etap 22, gekocht door de vorige eigenaar van de Selia. Erg leuk weekend, erg leuk zeilen. Op de terugweg trok hij zijn genua en zeilde me kompleet los. De Selia kon de Etap niet meer bijhouden. Er stond hoop en al 5 knopen wind. Besluit: een genua zou niet misstaan op de Selia.

Ik heb twee opties: of ik koop een tweedehandse genua, maar die lijken nogal zeldzaam, of ik bestel een nieuwe genua bij een zeilmaker.

De zeilen die ik nu heb, komen van zeilmakerij Van Der Werf. Om daar prijs te vragen moet ik enkele maten van de boot doorgeven. De eerstvolgende zeildag wordt dus even opmeten voor ik vertrek.
Ik diepte even het factuur op dat ik van de vorige eigenaar gekregen had en merkte toch wel wat verschillen met het originele zeilplan:
Originele fok= 6m2
Origineel grootzeil= 7,7m2
Totaal standaard zeiloppervlak= 13,7m2




De fok op de Selia= 6,2m2
Het grootzeil op de Selia= 7,25m2
Totaal zeiloppervlak Selia= 13,45m2

Die 0,3m2 zullen het nu wel niet maken natuurlijk.

Een genua voor een Leisure 17 zou 9,3m2 moeten zijn.
Ik vond ook enkele afmetingen= 6,17x2,95x6,16m  Welke maat nu het voorlijk is weet ik niet maar het lijkt ietswat gelijk met het achterlijk.

Toen ik tot voor kort mijn Laser had, kocht ik een standaardzeil en Radiaal zeil bij zeilmakerij i-sails, ik zal daar ook eens aankloppen want die waren zo duur niet.

Een origineel zeilplan voor een Leisure 17 is=

• standaard fok= 6,0m2
• grootzeil= 7,7m2
• Genua= 9,3m2
• stormfok= 3,7m2
• Spinaker klein= 13,9m2
• Spinaker groot= 19,3m2

Als ik mijn opmetingen gedaan heb, zal ik ze hier wel eens posten, zo heeft u die afmetingen ook meteen ;-)

Nachtzeilen kan verslavend zijn

Het voorbije weekend was er eentje op verzoek: mn dochter wou absoluut ook eens in het donkere zeilen, sterren zien en de zon zien opkomen.
Dus deden we dat meteen ook maar. Het weer was veelbelovend en de dagen nog net lang genoeg.

Een mast vol spinnedraden

Zaterdag zeilden we naar Herkingen (dat wordt stilaan een standaard toer) en pikten daar meteen de marifoon op.  Zeilen is helaas teveel gezegd want de ganse route moest op motor wegens NIKS wind.

Net toen de vorige eigenaar arriveerde met zijn ETAP 22 kwam de wind wat op en gingen we gauw nog even een toerke zeilen met zijn ETAP. We diepten zelfs de spinaker op! Geweldig gevoel, na al die jaren nog eens te spinakeren.
Na een lekkere maaltijd in de lokale taverne kropen we in de slaapzak, we gingen immers om 5u opstaan.

Een korte nacht werd het want reeds om 5u30 vaarden we uit.  Stikdonkere Grevelingen en niet één boei is verlicht! Louter omdat ik het daar goed ken durfde ik deze uitdaging aan.  In die stikdonkere soep zeilden we op kompaskoers naar de Grevelingenboei. De boei zelf vonden we niet in deze duisternis, maar op gevoel gingen we overstag en keerden de boeg naar Bruinisse.

Het was al een mooie zonsopgang toen we aan de Grevelingensluis arriveerden. Gelijk kregen we bezoek van de alom gekende bruinvis maar ook nu te laat om er een filmpje van te maken.

De rest van de dag werd min of meer routine... zeilen tot in de Vlije, aanleggen, opruimen en tijdig naar huis.

Een bomvolle Grevelingensluis

Een film uit de oude doos

Op een namiddag kwam ik thuis (toen ik nog bij mijn ouders woonde) van een dagje zeilen met mijn 420.
Mijn ouders waren toen net televisie aan het kijken.
Ze keken naar een film genaamd 'The Dove'.
Jaren lang probeerde ik die titel te onthouden, maar nooit nam ik de moeite er naar te zoeken.
Tot ik vandaag, eerder toevallig, die naam weer tegen kwam op internet. Ik zocht naar het verhaal van John Adam, die solo de oceaan over zeilde op een Leisure 17.

The Dove is een film, gebaseerd op waargebeurde feiten, en gaat over een zestienjarige jongen die de wereld wil rond zeilen met een 24-voeter.
Mocht je ergens een video van deze film liggen hebben, dan weet je nu wie je daarmee een plezier kan doen ;-)

Alle info over de film staat op Wikipedia

Op internet staat een lijst van alle films waar zeilboten in voorkomen, misschien staat ook uw graag geziene film er tussen?

Geslaagd!

Vandaag deed ik mijn examen voor het 'Beperkt certificaat voor de radio-telefonist', kortweg: VHF-examen.
Ik was er vrij zeker van dat ik zou slagen, maar dat ik nu het maximaal aantal punten ging behalen, dat had ik niet verwacht:  20/20.

Gisteren werd mijn vergunning bezorgd, alles is nu dus in orde.

Kostprijs:
50 euro voor de vlaggenbrief
4 euro voor een bewijs van woonst
5 euro voor een pasfoto
25 euro voor het examen
25 euro voor een cursusboekje
14 euro voor het treinticket

Totaal= 123 euro voor wat papierwerk.

Nu nog de marifoon zelf aankopen: 178 euro.

Voor 301 euro mag ik voortaan draadloos 'tetteren' op mijn Selia.

Voor de nieuwsgierigen:

mijn roepnaam is

Oscar Romeo setteseven terrathree nadazero pantafive :D

Vreemdgaan...

Ja ja, ik ben vreemd gegaan  :D
Gisteren, zondag, liet ik voor een keertje de Selia in de haven en zeilde mee met een ETAP 22.  Het was de vorige eigenaar van de Selia die me uitnodigde om met hem mee te zeilen.
Eerlijk gezegd is een Etap 22 best een leuke boot, alleen was hij niet erg in orde.
De weer- en windverwachtingen waren zo dat ik, als voorzichtige zeiler, gelijk een reef zou steken, maar Raf ging er van uit dat dat niet echt nodig zou zijn.  We konden eigenlijk ook niet een reef steken want zijn smeerrepen mankeerden en met een los onderlijk valt er niet te reven.

Eens buiten bleek dat de Etap best wel wat wind kon hebben en die reef nog net niet nodig was. Raf had wel de kleinere fok op gezet.  We kregen regen, zagen een onweer net aan ons voorbij gaan, hadden leuke babbels en genoten van een dagje buiten zijn.
"Morgen begint weer een werkweek en we moeten toch even een frisse neus halen, niet?"

We zeilden gewoon naar de Krammer (wordt zo een beetje mijn standaard dagtripje...), legden er aan en genoten van een koffie en broodje.
Na een vette regenbui hesen we de zeilen weer en vertrokken onder zeil. De weg terug was ruime wind en ging als een trein.  Nog meer babbelen, mijmeren en plannen maken.
Eigenlijk ging ik Raf wat trimtechnieken aanleren, maar uiteindelijk hebben we het daar niet veel over gehad.
Eens De Vlije op, gingen de zeilen er af, motor op en vaarden we onze haven binnen.  Deze dag zat er weeral op, hop naar de volgende!

Artikel 37....

Vroeg of laat (en liever vroeg dan laat) wil ik eens de zee op.

Alleen... de Selia is eigenlijk te klein!

John Adams met een L17

Ook al heeft een zekere John Adams ooit de oceaan over gestoken met een L17, voor de belgische wet is mijn Selia te kort.

Ik vraag me af of dergelijke wet ook op de nederlandse wateren bestaat...
Op internet is er in elk geval al een en ander over geschreven:
over de 'diabolo' onder andere.


---------------------------------
HOOFDSTUK VI. _ Diverse bepalingen.

A. Pleziervaart en strandvisserij.

Art. 37. § 1. Roeiboten van welke omvang ook, en pleziervaartuigen waarvan de lengte over alles 6 m of minder bedraagt, mogen geen zee kiezen indien buitengaats de van uit zee waaiende wind kracht 3 Beaufort of de van uit land waaiende wind kracht 4 Beaufort heeft of te boven gaat.
§ 2. Paragraaf is niet van toepassing op pleziervaartuigen die aan georganiseerde wedstrijden of zeilkursussen deelnemen, op voorwaarde dat die vaartuigen er onder afdoend toezicht van de organisatoren blijven.
§ 3. Voor de toepassing van § 1 wordt een wind welke op een gegeven plaats evenwijdig met de Belgische kust waait beschouwd als een van uit zee waaiende wind.
§ 4. In de havens wordt het uit paragraaf 1 volgende verbod aangeduid, bij dag door een zwarte figuur bestaande uit twee kegels met de punten tegen elkaar, de ene loodrecht onder de andere, bij nacht door een rondom zichtbaar violet flikkerlicht.
Deze seinen worden gehesen of vertoond:
a) te Oostende, Zeebrugge en Nieuwpoort: op de seinmast geplaatst op het loodswezengebouw;
b) te Blankenberge: op de mast geplaatst bewesten het vuurtorengebouw.
Op plaatsen van de kust vermeld in artikel 32 wordt het in § 1 voorzien verbod met een passend dagmerk kenbaar gemaakt door de gemeentelijke overheden.
Art. 37bis. Zeilplanken mogen geen zee kiezen (bij windkracht 7 of meer) (op de schaal van Beaufort). Plankzeilen is verboden tussen zonsondergang en zonsopgang.
-----------------------------------------------------

De zwarte diabolo

Een goed boek...

Zoals ik al eerder eens schreef, was het mijn jeugddroom om te zeilen met een jachtje. In alle naïviteit die jaren was die droom over het solo de wereld rondzeilen. Toendertijd was er nog geen nieuws dat mij bereikte over solo-zeilers. Wereldwijde communicatie, zoals we nu kennen, waar we overstelpt worden met nieuws uit alle hoeken van de wereld, was er toen nog niet.
Dat er datzelfde jaar, terwijl ik mijmerde over solo-zeilen, een meisje dat net even oud was als ik, effectief de wereldzeeën trotseerde was mij dus onbekend.

Nu, zo'n slordige 25 jaar later, kwam ik op internet een leesboek tegen dat mijn droom mooi tegemoed komt:  SOLO van Tania Aebi.
Ik bestelde meteen een exemplaar op internet.
Intussen ben ik een paar dagen aan het lezen in het boek en ik moet echt wel toegeven dat het verhaal dat zij vertelt krek is wat ik wou meemaken... Het boek is erg meeslepend en doet al mijn droombeelden opborrelen.

Als je het mij vraagt: een aanrader!

Tania Aebi op haar Varuna

Spaans avontuur...

Juli 2003 - Wat denk je van een tochtje Rosas - Cadaques?



We waren op vakantie in Rosas, en hadden onze zeilboot meegenomen. Ik was toen nog in het bezit van een Flying Junior, 'Schattebol' genaamd (Je mag de naam van een boot nooit veranderen zegt men. Had ik dat toen maar geweten...).
Het was een prachtige dag. Er stond een rustig windje rond de 7 knopen en helder weer.
Mn kennis en ik kregen het idee om eens een zeiltochtje te maken naar Cadaques, net achter de hoek van de baai.
We vertrokken met een mooi windje en konden een flink stuk ruim spinakeren. Ging lekker zo.
Vrij snel waren we in het haventje aangekomen en konden afmeren aan een lange steiger.
Onze vrouwen en kids kwamen af met de auto. Leuke ontmoeting, glaasje en broodje en we konden weer vertrekken. Maar de vrouwen moest hoognodig even naar het dorp en wij dienden dus even op de kids te letten. Best leuk, maar de vrouwen bleven maar weg... De langverwachte thermiek kwam op en kostbare minuten wind gingen verloren. Uiteindelijk kwamen ze er door en vertrokken we zo snel mogelijk het haventje uit, nadat die hinderende zodiac van de steiger wegvoer...(nog meer kostbare minuten wind kwijt!) Erik kon maar heel even in de trapeze en dan overviel ons een akelige stilte: nog geen 5 à 10 minuten na ons vertrek viel de wind weg. We waren een dikke 500 meter uit de kust en moesten kiezen: terugdraaien, of even afwachten.
We gingen afwachten, maar dat wachten werd helaas niet beloond. Redelijke deining maar niks wind.
Peddelen hielp niks, en we hadden geen GSM-dekking. Gelukkig had ik de FJ wel voorzien van de meest noodzakelijke dingen waaronder voldoende drinken (nee, geen biertjes!)
Uiteindelijk, om het verhaal kort te houden, konden we een sleep vragen aan een kast van een motorjacht. Die sleepte ons naar de dichtstbijzijnde baai tegen een rotvaart (mn armen en benen trillen nog na als ik daar aan terugdenk!). Tegen dan was de zon al zo goed als onder. In de schemerduister laveerde ik tussen de rotsblokken tot aan het strandje. Man, erg griezelig, al die gevaarlijke rotspunten net onder water! Na het aftuigen zwom Erik de boot naar een vrije boei in de kreek, en we wilden net te voet naar Rosas vertrekken toen een fransman het strandje kwam opgereden. Een geschenk uit de hemel! Die gaf ons een lift naar Rosas, toch een pokkeeind weg van de baai! Dat had een flinke staptocht geweest, en dan nog zonder licht!
De vrouwen waren intussen zeer ongerust. We kwamen aan op de camping, dik na middernacht.

Daags erna keerden we terug naar de baai, en konden die namiddag op spinaker doorsjeezen naar Rosas.

Eind goed, al goed.
We waren alvast een knappe ervaring rijker!

Even naar Herkingen en terug

Zaterdagochtend, 6u00.  Ik ben maar al opgestaan, ook al is het weekend.  Een rasechte ochtendmens ben ik helaas.  Tegen 7u00 was ik al onderweg naar de jachthaven.
Optuigen is intussen al een routine geworden zodat ik nog vòòr 9u kon buitenvaren.

Van de 10 a 12 knopen wind was niks te merken, er stond hooguit 6 knopen schat ik. De windrichting was perfect voor de heenweg, terug zal wat anders worden, maar omdat ze tegen de 18 knopen gaven in de namiddag dacht ik het wel te halen.
Pas om 10u45was ik aan Krammersluis. Achter op schema. Maar het geluk zat me mee, ik kon recht de sluis in.  In die paar maanden dat ik de Selia heb, heb ik al veel bijgeleerd zo te zien, want een sluisje passeren is nu een fluitje van een cent ;-)

Ook het stukje Oosterschelde ging vlot, erg vlot zodat ik in Bruinisse weer op schema zat. De wind was nog steeds aan de kalme kant. Ook in Bruinisse kon ik zo goed als meteen door.
Tegen 12u45 was ik in Herkingen. Achter mij voer een motorboot met pakweg dertig luidruchtige mannen. Uit beleefdheid leg ik aan, aan de meldsteiger, maar omdat er niks plaats was, moest ik de buitenzijde van de steiger nemen, en die motormoot wou die plek blijkbaar ook. Hij gaf een attentie sein, maar dat kon mij worst wezen, ik was er eerst.  Ik rend haast naar het havenkantoor, maar daar was niemand. Ik zag wel dat de L-steiger leeg was, dus rend ik gauw terug, startte de motor en voer naar die steiger zodat die luidruchtige bende kon aanleggen.

Tegen dat ik aangelegd was aan de L-steiger kwam de havenmeester er aan. na een kort babbeltje kon ik mijn pakketje meenemen. Het was een soort tentje voor de L17, eentje om over je giek te hangen en dat de ganse kuip bedekt. Kreeg ik gratis van een sympathiek duits koppel. Helaas heb ik hun gegevens niet, dus kan ze niet bedanken.

Hoe schuin kan een L17?

Nu weer gauw terugkeren.  De wind trok flink aan, en ik was blij dat ik uit voorzorg reeds een reef gestoken had. De weg terug is allemaal opkruisen, dus dat wordt werken.

Iets west van Bruinisse ging ik zo op in het scherp zeilen op de telltales dat ik pas redelijk laat merkte dat het er ERG ondiep was! Bijzonder snel overstag gegaan, en maar hopen dat ik op de nieuwe koers snel van de ondiepte weg ben. Droogvallen staat wel op mijn lijstje, maar NIET op de getijloze Grevelingen :D

Alweer kon ik meteen de Bruinisse sluis in. Wat een geluk vandaag zeg!
Gezien de toegenomen wind, die nu tegen de 18 knopen aan zat, stak ik een tweede reef in de suis.
Eens buiten tufte ik gauw naar de wachtsteiger om mijn zeilbroek aan te trekken. De hemel werd immers redelijk donker.  Maar het was uiteindelijk allemaal niet nodig.  Ik zag buien over pakweg Brouwershaven trekken, ikzelf zat (nog) droog.
De wind zakte wat in, maar met die tweede reef en de fok kon ik mooi halve wind naar de Krammer zeilen.
Ook aan de Krammersluis kon ik er haast meteen in. Heel even had ik de tijd om een koffie te schenken.
De sluis draaide voor mij alleen deze keer. De Krammersluis duurt wel redelijk lang.

Om 16u00 was ik door de sluis en kon ik aan het laatste stuk beginnen.  Flink opkruisen wordt dat, maar... de wind zakte helemaal in. Nog een kleine 6 knopen hooguit en na een uurtje opkruisen hield ik het voor bekeken en trok de motor aan. Het laatste stuk dus helemaal op motor.  Tijdens het motoren ruimde ik al een en ander op maar op een moment bedacht ik me, op de voorplecht aan de fok, dat als iik nu overboord val, de Selia rustig zelf de tocht voortzet...  Toch maar eens zo'n harnas fiksen!

In het westen zag ik een buienlijn

De Krammersluizen op de heenweg.

Oefenen, oefenen, oefenen...

Ik heb de materie voor het 'Beperkt certificaat voor de radiotelefonist' intussen onder de knie.

Om de kennis up-to-date te houden tot aan het examen (en erna natuurlijk) doe ik geregeld testjes. Online zijn er wel een paar die ik daarvoor kan gebruiken:

• Marifoonbrevet: intussen al zo vaak gebruikt, dat ik eens enkele andere moest gaan zoeken
• Vaarbewijs.nl: manueel nakijken, maar voldoet prima!
• Vaarschool: ook prima
• Toetsjekennis.nl: leuk om te doen... maar voor het resultaat moet je naar een nederlands telefoonnummer bellen :-(
• Vaarbewijsexamentrainer: ook een betaallijn...

Het valt me wel op dat er tussen de belgische en de nederlandse te kennen leerstof verschillen zijn, daar moet men dus wel even rekening mee houden.

Dus: als je ook bezig bent voor dit examen, dan weet je nu waar je wat oefeningen kan doen.

Als alles goed gaat, heb ik begin oktober een marifoon en een certificaat (en ben ik een paar honderd euro's armer...)

Een verkort zeilweekendje...

Vrijdag 15u.  Mijn werk zit er op, ik spurt naar huis. Gauw de wagen inladen en dan naar de boot. Ik wou de file rond BOZ voor zijn en dat was me nog net gelukt.
Ik moest mezelf wel even wat afremmen, want uit ervaring weet ik dat alles haastig optuigen wel eens nare verrassingen kan opleveren.
Maar goed, tegen 17u15 kon ik uitvaren.
Het is werkelijk genieten om met een afstandsbediening het brugje te kunnen openen en niet meer aan de knop te hoeven stoppen!

Het Volkerak was heel erg rustig, en er was helaas ook heel weinig wind. De wind op zich was wel leuk, maar de richting iets minder: pal vanaf de Krammersluizen.  Opkruisen met zo weinig wind zou heel veel tijd kosten.  Dan maar de motor op.  Mijn voorgevoel zei me om toch maar een extra bidon brandstof mee te nemen...

Vlak voor de Krammersluizen staat een soort kade voor werkschepen. Ideaal om mijn vlaggelijntje te fiksen.  Ik moest wel een paar keer de ladder op want de eerste keer trok ik het spanbandje zo hard aan, dat het afbrak.  PLONS!  Het blokje met lijntje ging het water in, maar gelukkig zat er nog zoveel touw aan dat het merendeel bleef drijven en deels op dek lag.
Vanaf nu kan ik de beleefdheidsvlag van Bob en Anita voeren  ;-)

Uiteindelijk arriveerde ik rond 19u30 aan de sluizen. Ik heb nog geen marifoon, dus legde even aan en drukte op de belknop. "Binnen 5 minuutjes gaan de sluizen open, ik wacht nog op een paar boten die nog achter het eiland zitten." Hoop ik even dat die dan wel op motor bezig zijn, en niet op zeil...
Maar goed, tegen 20u was ik de sluis door en repte me naar de steiger daar.  Het leek wel een race-parcours naar de steiger. Er lagen daar makkelijk 20 jachtjes! Man, man! Als kleintje moet je hier duidelijk van je af bijten of ze nemen prompt jouw plekkie af.
Daar lag ik dan, op zout water. Ik hoopte daar geen muggen te hebben, maar helaas: het stikte van de muggen!
Wat koken, glaasje wijn, en mijn cursus marifonie. Wat moet een mens nog meer hebben...  rust, dat wou ik ook wel, want het jacht achter me hield een soort van reunie, en eentje daar aan boord kon soms zou luid en uitbundig praten dat ze het tot in Bruinisse hoorden.


Zaterdagmorgen 5u00... ja ja, VIJF uur! Slecht geslapen, maar voelde me ook niet echt moe.
Het idee bekroop me m eens deels 's nachts te zeilen. Heb ik altijd eens willen doen...
Als een dief in de nacht vertrok ik onder zeil. Niks motor, gewoon buiten glijden... ik wil de buren wel eens zien als die 's morgens op staan en mijn lege plek zien :D

Het is geweldig, zo rustig, en zoveel sterren. Geen storend licht meer, enkel hier en daar een verlichte boei. Ook een hele horde meeuwen die volgen. Nochtans had ik enkel een tas koffie in de hand...
Ik probeerde veel foto's te maken, maar het waterdichte cameraatje is niet van die kwaliteit dat dat goed lukte. Het opkomen van de zon en de totale rust om je heen, dat maakt mij nu eens echt in mijn element: een rasechte ochtendmens! (filmpje op Youtube...)

Rond 8u passeerde ik de sluis in Bruinisse. Daar wou ik eens aanleggen onder zeil, weerom niks motor. De wachtsteiger was helemaal leeg, dus dat was een makkie. Deze sluis draaide helemaal voor mij alleen, te gek zeg!
Rond 8u15 was ik op de Grevelingen. De zon was al wat hoger en je begon zijn warmte te voelen. Een zomers gevoel dat we de voorbije maanden gemist hebben.

Ik heb nog geen ontbijt gehad, dus ankerde nabij de mosselbank en ging me een eitje bakken, in de kuip.
Tot hier toe heb ik kunnen zeilen, maar nu viel de wind totaal weg. En de temperatuur steeg gevoelig. Uiteindelijk vlot 25 graden, en NUL knopen wind.  Weerom de motor op dus.
Ik zag in de verte een Leisure... eens je eentje bezit, heb je er een oog voor denk ik.  Ik tufte er heen, en maakte even kennis.  Moedig man: zeilen rond de mosselbank, ook al is de wind totaal weg.

Dan maar naar Herkingen, even dag zeggen.  In de vaargeul naar de haven zag ik dat mn motor geen oliedruk meer heeft. Chuck! Lampje brand niet meer, dus motor af (aldus de handleiding). Da's wel een dom moment.  Gauw de rolfok open. Wind kwam lang achter dus dat helpt, ook al is ie zo erg weinig van kracht.  Motor nog eens starten... lampje blijft uit... weer motor af, kap er af, naar de olie kijken: vol, eivol! Bon, kap er weer op, weer starten en rustig binnen tuffen... plots ging het lampje weer aan. OK, da's mooi! Wat de reden is, moet ik deze winter zeker uitzoeken.

Ik boekte in Herkingen meteen een nachtje en wandelde dan naar de lokale supermarkt voor wat broodjes. Nadien wandelde ik de watersportwinkel binnen. Mijn licht eens opsteken aangaande marifoons. Zij adviseerden om een vaste te nemen, en meteen ook de coax-kabel in de mast (die zit er dus) te vervangen.
Op de terugweg bekroop me het gevoel om toch naar naar huis te varen. De weerberichten voor zondag waren pover, en er zou al een onweer passeren tijdens de nacht.

De havenmeester, een heel toffe peer, betaalde me mijn liggeld terug, en tegen 12u30 tufte ik weer buiten (groene lampje voor de oliedruk brande weer).
Rond 12u30 stak ik over naar de Bruinisse sluis en tegen 13u zat ik weer op de Oosterschelde.
Voor mij voer een stalen jachtje op zeil, de rest passeerde op motor. Ik trok ook de zeilen op en probeerde, maar helaas: veel te weinig wind en dan ook nog eens uit een vervelende hoek.
Zeilen neer en op motor naar de Krammersluis.
Achter mij kwam ook dat stalen jachtje aan.  Het leek me een vader met een wat oudere zoon. Ik hielp ze even aanleggen, maar een praatje wilden ze vermoedelijk niet maken.

Eens de sluis door stak er toch een windje op, weliswaar dus uit de hoek waar ik naartoe moet. Zeilen op en ditmaal eens geen geronk van de motor, maar wind in de haren. Oef, toch nog zeilen vandaag!
Ook het blauwe jacht trok de zeilen op. Dat werd zo te zien een niet afgesproken, los, zeilwedstrijdje.
Hun jachtje had een lengte, schat ik, van om en bij de 7 meter, ik maar 5, ik ben dus enigzins benadeeld. We kruisten allebei op, en ze bleken me ook steeds te volgen. Moeten ze misschien naar dezelfde haven?

Nabij de monding van de Vlije trok ik de fok weg, en startte de motor. Het blauwe jacht kwam alweer aardig in de buurt. Moeten zij hier ook wezen? Ja hoor, verderop, als ik afdraaide naar de steigers, draaiden zij ook af!  Zij liggen dus in dezelfde haven, geinig!

Gauw aftuigen, opruimen, en dan naar huis.  Al het even kon, kocht ik me onderweg nog een pak mosselen en groenten om dit verkorte weekend af te sluiten ;-)

Een collega L17-eigenaar!

De solo-vlag. Sommigen herkennen ze inderdaad!

De Oosterschelde rond 7u00. Veel mist!

Certificaat en vergunning: wat een administratie!

Deze namiddag kies ik weer het ruime sop, richting Herkingen.
Ditmaal gaat er in plaats van een leesboek een cursus mee, voor de marifoon.
Midden september kan ik mijn examen gaan doen in Brussel, en ik wil, als het even kan, het maximaal aantal punten halen.  12/20 is voldoende, maar ik wil toch veel hoger mikken.

Intussen waagde ik me aan de aanvraag voor een vergunning zodat meteen alle administratie rond is, maar wat een mallemolen is dat zeg!
Voor de vergunningsaanvraag moet ik een merk en type marifoon opgeven, alleen: ik heb er nog geen, en logisch ook want zonder vergunning mag je geen marifoon bezitten. Na wat e-mailen werd me verklaard dat ik eentje moet uitkiezen die ik ga kopen, en die invullen. Na ontvangst vergunning kan ik die dan kopen. Bovendien hebben ze een vlaggenbrief (of bewijs immatriculatieplaat) nodig, dus moest ik die ook eerst aanvragen= 50 euro.  Daar hadden ze dan weer een bewijs van woonst nodig, dus kon ik die ook nog even gaan aanvragen... en omdat het voor een vlaggebrief is moet ik daar nog voor betalen ook (3,75euro).

Voor het certificaat dacht ik toe te komen met een betalingsbewijsje van 25 euro, maar nee hoor: hier hebben ze een kopij van je paspoort nodig (recto/verso), een recente pasfoto, het ingevulde inschrijvingsformulier en een betalingsbewijs.  Ook graag ten laatste VEERTIEN dagen voor de examendatum, dus m.a.w: haast je, of je bent te laat.
Ben ik even naar zo'n 'photobooth' gelopen om gauw foto's te maken (=5 euro), en dan van alle documenten een PDF gemaakt en doorgemaild naar het BIPT. Hopelijk is dat voldoende.  Als het toch nog allemaal per post moet zal het er flink om spannen!

Voor het mogen bezitten en bedienen van een marifoon heb ik straks dus 83,75 euro uitgegeven...

Vandaag zal ik ook eens verder op zoek gaan naar een vaste marifoon: iemand van het BIPT heeft mee feedback gegeven over wat en hoe: het moet een marifoon zijn die voldoet aan volgende eisen:

• model dat voldoet aan het binnenwaterakkoord Bazel 2000.
• ATIS
• geen dual watch
• geen scan functies
• automatische vermogen reductie op bepaalde kanalen
• CE-keurmerk

En ikzelf voeg er nog een belangrijke aan toe: BETAALBAAR ;-)

Mijn cursusboekje van www.marifoonbrevet.be was gisteren aangekomen, dus dat kan ik dit weekend eens doornemen, aan boord van mijn Selia.

Grevelingen: here I come!

Welke marifoon?

Met het oog op het behalen van mijn 'beperkt certificaat voor de radiotelefonist' mag ik geen marifoon bedienen die DSC heeft, en dat is zo te zien wel lastig.

En hij moet ATIS hebben gezien ik op de binnenwateren vaar.

Welke marifoon is dan het beste voor mijn 5 meter-zeiljachtje?

In weze ben ik vrijgesteld van een marifoon omdat de Selia geen 7 meter LOA heeft.

Voor zover ik weet heb ik een coax in mijn mast steken (ga ik dit weekend nakijken), weliswaar zonder antenne. En ik heb een 12V loodaccu 44Ah.  Een vaste marifoon zou dus een optie kunnen zijn.

Volgende marifoons kreeg ik aangeboden via mijn watersport-winkel:

Icom M411

Vaste marifoon Icom M411

http://www.amcom.nl/marine/icom_ic_m411.htm

Icom M23-waterdicht en blijft drijven!

Handheld Icom M23

http://www.amcom.nl/marine/icom_ic_m23.htm

En deze marifoon werd me aangeraden door een collega L17-eigenaar:

Cobra HH325

Handheld Cobra HH325

http://www.georgekniest.nl/catalogus/Navigatie+%C2%A7+elektronica/Marifoons/Cobra/Cobra+HH325/product.aspx

Klopt het dat een antenne voor VHF 1,2m lang is?  Dat is werkelijk veel te lang voor op mijn 6 meter mast...