Mijn Leisure 17 komt ook in mijn boek voor :-)

Mijn Leisure 17 komt ook in mijn boek voor :-)
Boek Ik zeil in Zeeland

maandag 31 oktober 2011

Osmose: wat zijn mijn mogelijkheden?


"Aan osmose is nog geen enkel schip gezonken.", zei iemand me eens.


Na wat opzoekwerk vond ik volgende:
- Hydrolyse, het verschijnsel waarbij polyester door wateropname uiteenvalt, is niet te stoppen en ook niet te repareren met een tweecomponenten verfsysteem
- 'Een zeer zorgvuldig gebouwde polyester romp zal niet snel water opnemen en dan duurt het erg lang voor osmose optreedt, of verzwakking van het onderwaterschip als gevolg van hydrolyse. Ik ken echter maar weinig schepen die zo goed zijn gebouwd.
- 'Bij veel oudere polyester jachten zie je inderdaad, dat niet osmose het probleem is, maar de aantasting door hydrolyse'
- De oorzaak van osmose zijn de soorten hars en glaswapening die de fabrikant gebruikte


Volgende oplossingen kwamen aan de orde:

Een goede voorbehandeling voor het osmose herstel systeem is:
1. Reinig het hele onderwaterschip met overvloedig water met een geschikt reinigingsmiddel om vuil, zout, stof, resten van zure osmose produkten, etc. te verwijderen, bij voorkeur met hoge druk  reinigingsapparatuur.
2. Verwijder de gelcoat en de blaasjes tegelijkertijd door middel van sand washing, schaven of schuren. Schuren wordt alleen aanbevolen voor het verwijderen van blazen op kleine oppervlakken (plaatselijk herstel);
3. Laat het onderwater schip drogen, dit kan tot enkele maanden duren.
Met behulp van een electronische vochtmeter zoals bijvoorbeeld een “Skipper”
kan men controleren of de romp droog is. Vergelijk steeds het vocht percentage van het onderwater schip met het bovenwater schip.
Een andere methode is om een vel doorzichtig plastic van 40 bij 40 cm met plakband te bevestigen op de
romp. Als na 24 uur geen condensatie aanwezig is op het plastic, is de romp
voldoende droog.

Dan vond ik gelukkig ook een oplossing:
- Bij een licht tot matig vochtgehalte en niet te veel blaasjes, is mijn advies: eerst lokaal behandelen en de romp zonder antifouling te laten drogen gedurende de winter. Als het drogen lukt, kan je een afsluitende laag aanbrengen op de geschuurde gelcoat, korrel 80. Hiervoor gebruik ik Atlac 580 ACT, een vinylesterhars van DSM Resins, waarvan de dampdichtheid die van epoxy benadert of zelfs overtreft

En ook nog een paar andere handige tips:
- 's winters stallen op de wal vertraagt de achteruitgang
- Aanbrengen van een verfsysteem, zelfs het allerbeste, heeft bij osmose geen zin
- repareren met epoxyhars is een zeer goede oplossing
- de gecoat opschuren met een P180 voor het aanbrengen van epoxy-lagen
- epoxy-plamuur glad schuren met een P120 of P180
- oude verflagen verwijderen met een P60 of P80

Wat de Selia betreft:
Hij staat buiten op een bok: de gecoat verwijderen is dus geen mogelijkheid. Tweede aspect is daar bovenop de weersafhankelijkheid: buiten is zeker goed voor het drogen maar een nadeel voor het aanbrengen van epoxy in het voorjaar. Een grondige aanpak is dus niet mogelijk.

Ik zal me dus wagen aan volgende aanpak:
- alle anti-fouling verwijderen, en andere lagen, tot op de gecoat
- alle gevonden bellen open frezen met een drempeltje
- laten drogen tot een stuk in maart. Vochtigheid meten met een stuk plastic zoals eerder beschreven op het internet.
- vijf lagen gelshield over de geschuurde gecoat
- twee lagen Jotun anti-fouling

Een andere aanpak zie ik op dit moment niet.
Mijn allereesrte probleem is nu dus: hoe krijg ik al die lagen van de romp?

zondag 30 oktober 2011

Zolang het redelijk warm blijft...

Zolang het redelijk warm blijft profiteer ik ervan om epoxy-werkjes te doen aan de Selia.

Vandaag even vlug over en weer gereden om de oude genua rails (uit kunststof...) te verwijderen en alle gaatjes op te vullen met epoxy.



Meteen heb ik ook een knoop doorgehakt: ik ga de vloer in de kajuit niet opnieuw dicht maken. nee, ik heb dat deel zelfs wat verder open geslepen zodat het hout eronder beter kan drogen.
In plaats van het weer dicht te leggen komt er een derde vloerdeeltje boven, in multiplex, net zoals de anders twee vloerdeeltjes.


Meteen heb ik het nieuwe deurtje een beetje aangepast zodat het beter afsluit. Het ziet er prima uit, het nieuwe deurtje. Mooi wit en omdat het volkernplaat is heb ik er nauwelijks onderhoudswerk aan.

Voor de rest was het vandaag thuis de nieuwe genua rail in twee delen slijpen (twee stuks van 75cm), voorzien van de oude wagentjes en voldoende inox boutjes. Ook het nieuwe vloerdeeltje heb ik opgemeten en gezaagd uit een stuk multiplex dat ik nog had liggen.




Als laatste probeerde ik even of onze porta potti past in de bak vooraan in de kajuit. Die porta potti zit in de garage enkel wat stof te verzamelen, en kan dan beter dienen in de Selia. Hij past perfect in de bak, maar is helaas wat te hoog... maar ik ga dat zo laten, een WC aan boord is nu eenmaal erg handig :D

Morgen zou dan het nieuwe schakelpaneeltje voor de verlichting op het programma staan, alsmede de twee houten stukken voor achteraan op de spiegel. Als ik er voldoende tijd en zin voor heb tenminste ;-)

zaterdag 29 oktober 2011

Mijn Selia heeft osmose...

Ik had al langer een voorgevoel maar nu is het zeker: de Selia heeft osmose!
Toen ik vele jaren terug met mijn vader een 420 restaureerde hadden we de romp helemaal kaal gemaakt, alle gelcoat er af, en dan nieuwe lagen epoxy erover: de allerbeste oplossing tegen osmose.
Bij de Selia is dat helaas geen oplossing.

Met goede moed begon ik vandaag de romp af te krabben met een verfkrabber. Dit is een prima middel om osmose-bellen op te sporen, die komen meteen 'boven water' tijdens het krabben. Prik ze ook meteen open om geen enkele bel te missen.
Fabian van Watersportwinkel Steenbergen kwam vandaag langs met mijn bestelde materiaal (= knappe service als je het mij vraagt!) en hij keek even mee naar het probleem.
Hij vertelde me de truc om zekerheid te hebben of het daadwerkelijk osmose is: prik de bellen open en ruik aan de vloeistof die er uit komt.  Ruikt ze zuur, dan is het effectief osmose.
Ik moest niet eens ruiken aan de bellen, de geur was bijzonder opvallend. Uit sommige bellen spoot de vloeistof er zelfs uit. Ik probeerde ook wat gelcoat weg te krabben zodat de 'bellen' goed kunnen uitdrogen.

Na deze 'hard labeur' nam ik even de tijd om het nieuwe deurtje te plaatsen. Bij de bestelling, die Fabian langs bracht, zat ook een inox verluchtingsroostertje en dat moest eerst op het bovenste deurdeel gekleefd worden.
Nadien kregen de twee kimkielen een tweede laag anti-roestverf. Die kunnen nu de winter door.

Laatste opdracht vandaag was het wegnemen van de houten steunlatten voor de motorsteun, die waren echt wel door en door rot...

Morgen wordt ook nog een klusdag, maar dan thuis: uitzagen en vernissen van nieuwe houten latten voor de motorsteun, een nieuw elektrisch paneeltje, en zo nog van die 'thuis'-werkjes  ;-)

zondag 23 oktober 2011

De vloer van de kajuit...

Het vocht dat tussen de vloer van de kajuit en de romp zat moest er uit, en zo snel mogelijk.
Ik ging voor de drastische aanpak en nam dus een slijpschijf mee.
De vorige eigenaar had twee vloertjes gemaakt, die had ik er even in gelegd en daarna afgetekend tot waar ik zou open slijpen.
Het was redelijk verrassend wat ik tegenkwam: blijkbaar zit het hout dat de mastvoet ondersteunt in een soort beschermende polyester goot. Naast die goot was geen water te bespeuren. (en momenteel is dat het laagste punt in de romp)

Nu ligt het hout, dat overigens niet eens rot is: een wonder in mijn ogen, netjes open voor een deel en kan het een winter uitdrogen. het helemaal bloot leggen lijkt me wat overdreven.

Andere eigenaars hebben een rond gat gezaagd onder de trede aan de inkom van de kajuit om daar te kunnen zien of er water in de dubbele romp zit. Ik ga dat even afwachten om te zien wat ik daar ga doen.

Omdat ik dan toch aan het slijpen ging, heb ik gelijk ook de kraag van de sokkel voor een eventuele WC weggeslepen: nu zou daar een porta potti komen.

Laatste voor die ochtend was het opmeten van de steunlatjes op de spiegel voor de motorsteun: die meten 35cm lang, 4,5cm breed en 3cm dik. De rails zitten 31cm uit elkaar van binnenzijde tot binnenzijde gemeten. Daar kan ik nu twee nieuwe voor zagen en behandelen met epoxy.

Het viel me op dat ze ogenschijnlijk, vanuit de bak achteraan bekeken, niet centraal gemonteerd zijn, ofwel is de spiegelversterking niet correct ingelijmd toen de Selia gebouwd werd...

O ja: het werden geen luiers, maar een vochtvreter uit de doe-het-zelf zaak om de hoek...

maandag 17 oktober 2011

HOEBA! Meer dan 3000!

Nee, ik heb het niet over de prijs voor een nieuwe zeil-garderobe.
Nee, ik heb het niet over een bod voor de Selia (Voor mij is hij veel meer waard, dus doe geen moeite).
Ik heb het over het aantal bezoekers van mijn blog.

Vandaag zijn we de kaap van 3000 bezoekers gepasseerd!
Dat zijn méér dan 750 bezoekers per maand.
Niet slecht voor een eenvoudige blog over een eenvoudige zeiler met zijn eerste jachtje van amper 5 meter lengte.
De interessante posts moeten eigenlijk nog komen nu de Selia in winterberging is en zijn verborgen gebreken letterlijk boven water komen!

De blog heeft alvast al geholpen want vaste bezoekers Bob en Anita (geen leden van de Leisure club. Van de leden van de club krijg ik niet veel reactie via de blog) hebben me vandaag nog maar eens goed advies gegeven om de lek en het water onder de maststeun aan te pakken.

De Selia begint zijn winterslaap...

De eerste werkdag: luiers en rot hout...


De Selia ligt op de kant. Tijd om te klussen.

De kielen heb ik in de anti-roest gezet. Bij het afschrapen kwamen hele brokken ijzer mee hier en daar. Mooi glad zijn ze allerminst maar ik ga er van uit dat deze laag anti-roest ze alvast de hele winter zal beschermen.  Ik ga ze dan afkitten met TEC7, een gelijkaardig product als Sicaflex.

Een rotte mastvoet
Er dook wel een ander probleem op, een groter probleem in mijn ogen: er zit water in de romp, onder de houten paal die de mast ondersteunt.
De maststeun heb ik al weggenomen, de houten voet is helemaal nat, op het rotte af. Die ligt te drogen en hopelijk kan ik die nog herstellen met epoxy.
Ik heb in die gaatjes onder het houten blokje wat keukenrol gestoken (een truc die ik vroeger bij surfplanken gebruikte) om het water er uit te zuigen, maar er zit zoveel water in dat de keukenrol meteen doorweekt is.
Iemand zei me: "Boor een gaatje door de romp, dan loopt de boot zo helemaal leeg. Nadien stop je het toe."  Zou dat een goed idee zijn?  Onder die maststeun zit, vermoed ik, een stuk hout tussen de twee rompdelen, maar dat is vast helemaal rot.  Hoe zouden andere Leisure-eigenaars het aanpakken?

Dan de motorsteun: één van de twee houten latten waarop de glijrails zitten is helemaal rot. Nu vraag ik me af of ik nieuwe latten plaats in teak, of gelijk opteer voor een motorsteun in aluminium die je kan opheffen... Scheelt een pak werk om de houten motorsteun proper te maken en in de olie te zetten, maar misschien kost zo'n aluminium motorsteun wel wat?

Ik kreeg alvast een ongelooflijk grappig advies: leg luiers in je boot, dat helpt erg goed tegen een vochtige kajuit!

De gaatjes onder de maststeun zitten vol water
Keukenrol om het vocht op te zuigen



Een laag anti-roest om de kielen te beschermen
De kielen helemaal afgekrabd


zondag 16 oktober 2011

De Selia gaat in winterslaap...

Het is zover: de Selia ligt in winterberging op de wal.

Het was een huzarenstukje omdat die havenmeester zijn 'trailer' niet geschikt was voor zo'n klein kimkielertje. En dordat die 'trailer' veel meer geschikt is voor grotere schepen, ligt de Selia nog een flink stuk boven de grond ook. Ik hoopte dat ie zeer bereikbaar bleef met een paar blokken onder zijn kielen, maar nu ligt ie vrij hoog op een bok. (Wel een voordeel: minder welkome bezoekers gaan zich er niet aan wagen)

Het onderwaterschip is niet echt in goede staat, hier is dringend werk aan. De kimkielen roesten, de anti-fouling is al met de hoge drukspuit een flink stuk verwijderd.
Voor de rest valt het al bij al nog wel mee. Hier en daar zie ik plekjes waar de glasmat komt piepen, dat vind ik een stuk minder goed. Hoe ik de romp ga aanpakken is nog de vraag: best nu gewoon laten uitdrogen en eens goed over nadenken? Tips zijn welkom ;-)


De mast strijken in je eentje en over de preekstoelen leggen die ik geen tweede keer in mn eentje, dat is zeker. Het is helemaal niet zo eenvoudig als het lijkt.

Vandaag, zondag, ga ik de kimkielen afschuren en een laag roestwerende verf overheen zetten, anders zijn die flink verroest tegen het voorjaar.

De voegen tussen de kimkielen en de romp komen hier en daar los.  Dit ook voor de voeg tussen de scheg en de romp. Die kan ik uitkrabben zodat ook daar het zaakje goed kan drogen. Om werk te besparen ga ik enkel de losse delen uitkrabben, de delen die nog goed zijn laat ik gewoon zitten.





Binnen is de boot helemaal leeg gehaald, en al had ik vorige week al een volle wagen aan materiaal naar huis gezeuld, ook deze keer kwam er nog een volle wagen uit! Fenomenaal wat er allemaal in zo'n kleine L17 kan ;-)



Uit ervaring weet ik dat je eerste werklijst nooit volledig is, en ook nu weer kwam er al gelijk een probleem boven water: de maststeun binnen is onderaan aan het rotten! Het steunblokje is gebarsten, helemaal nat, en ook de maststeun zelf is onderaan helemaal nat.  Via de gaatjes voor de schroeven is er nu ook water de romp in gelopen. Daar is maar één oplossing voor: gaatjes groter uitboren en keukenrol er in. Die zuigt het water op en laat het 'als een vlag' verdampen buiten de romp. Een beetje zoals een lont zeg maar.











donderdag 13 oktober 2011

Een stormfok, genuarails en radar reflector

Het voorbije zeilweekendje toonde aan dat het veel slimmer is om een stormfok aan te schaffen dan een genua. beide is natuurlijk nog leuker, maar als het budget beperkt is en je kan maar één van de twee aankopen, dan toch beter de stormfok.
De laatste etappe naar huis was met dubbel gereefd grootzeil, en de volledige rolfok waarbij de Selia constant onder een flinke helling zeilde, daardoor behoorlijk loefgierig werd en vaak met de neus in de wind draaide. Alles behalve goed 'zeemanschap' dus ;-)

De zeilen bij de Selia zijn beide van de zeilmakerij Van Der Werf.

Ik kreeg eerder een adres doorgegeven van de originele zeilmakerij van de Leisures en had daar ook prijs gevraagd, alsmede een ander adres in de UK waar nogal wat engelse Leisure-eigenaars hun zeilen besteld hadden, maar beide werden wat te duur, vooral door de transportkosten.

De originele zeilmakerij is Rockall sails, nu Arun & Rockall Sails - mail@sailmakers.com
Een andere zeilmaker die zeilen maakt voor de Leisure is Quay Sails - info@quaysails.com

Van der Werf gaf me een mooie aanbieding en ik besloot om de stormfok dan maar bij hen te bestellen:
Boottiek Zeilmakerij van der Werf

Brieltjenspolder 24 - 4921 PJ Made
T +31(0)162-682316

De stormfok is 3,7m2 oppervlakte, de lengte van de lijken weet ik (nog) niet.

Ze hadden ook een oranje uitvoering, die natuurlijk veel veiliger is, maar ik heb toch maar de witte versie genomen gezien mijn beperkte budget voor het ganse winteronderhoud.

Samen met de stormfok moest ik de genuarails vervangen want beide zijn gebroken en voor de stormfok zullen de wagentjes met de leiogen helemaal naar voor moeten kunnen. Dus kon Fabian van 'Watersportwinkel Steenbergen' voor mij weer op zoek naar passende rails. Die heeft hij gevonden: breedte 25mm en 1,5m lang. ik kan ze dan netjes in twee slijpen en heb dan twee nieuwe rails met dezelfde lengte en breedte als de oude.

Nu ik dan toch bezig was met 'storm'-toestanden bedacht ik me dat de Selia vanwege zijn beperkte afmetingen voor de meeste van die grote vrachtschepen op het Volkerak nauwelijks zichtbaar zal zijn, dus kocht ik gelijk ook een radar reflector in buisvorm.

Zo: weeral wat eurootjes uitgegeven voor mijn favoriete hobby  :D

maandag 10 oktober 2011

Een allerlaatste zeilweekendje voor dit seizoen...

Mn dochter wou absoluut doorzetten, en haar vriendin ook, dus ik werd schipper van dienst en de Selia kon weer het water op.
Zot zijn doet niet zeer, maar kan soms wel schade veroorzaken.  We konden pas uitvaren tegen 17u30.
Met één reef ging de Selia wat te traag voort, en gezien het nu al donker wordt om 19u moest ik me echt wel haasten om nog op tijd aan de Krammersluizen te geraken. De wind stond pal uit die richting, dus dat werd opkruisen.  Het laatste stukje dan toch maar de motor gestart want dit werd anders gekkenwerk.
Op de marifoon verstonden ze me niet door het lawaai van de wind en de motor.
Eens de sluis door was het echt al donker.  Naar Bruinisse ging bij halve wind echt lekker vooruit. De regen stopte en de maan kwam er even door. Prachtig zicht! Puur genieten was dat, maar ook een oog houden op de onverlichte boeien, want de stuurboord boei na de laatste verlichte bakboord boei is cruciaal, die moeten we absoluut ronden.
"Ja, ik denk dat ik ze zie, daar, die zwarte vlek..."  Chuck, de maan duikt achter de wolken...  "Is het zeker die stuurboord boei? Is ze spits?"... De kielen schuren over de bodem.  Paf, we zitten vast, en als een kimkieler vast loopt zit ie ECHT vast.  Bon, wat zijn de tijden van de tij? Even checken:  20u20 LW+ 9 minuten correctie voor Bruinisse LW dus om 20u29, net de moment dat we vast liepen. Dat is een geluk zeg!   Met wat uitproberen met de motor in achteruit en de kids op de preekstoel kreeg ik de Selia weer vlot en konden we de Grevelingensluis binnen.  Handig, die marifoon! Sluis was al open als we er aan kwamen.

Eens de sluis door kwamen we op een gitzwarte Grevelingen.  Nu heb ik Bruinisse Marina al vaak gepasseerd, maar zo plots die haven moeten binnenlopen bij complete duisternis is een heel andere zaak!
Plots doemt er een paal met bakboord markering op, pal op kop. Ik kon nog net uitwijken naar stuurboord en de palen volgen.  Oef, we zijn binnen.
Steiger E werd ons in de loop van de voorbije week toegekend.  We kozen uiteindelijk ook voor deze Marina omdat de kids absoluut in een tentje wilden slapen, en hier mocht dat wel voor een keertje.

Kreatief met ruimte :D
De dag erna, bij aanhoudende miezerregen keerden we terug. De havenmeester liet me weten dat ze tot kracht 6 voorspeld hadden. Dit wordt dus het ruigere werk. ik probeerde al uren op verschillende kanalen de weerberichten uit te luisteren, maar helaas: niks.
Eens buiten keek ik even naar die paal die we gisteren haast raakten. Staat die dicht tegen de stenen dam zeg!  Wij waren dus al aardig op weg op te stranden op die grote stenen dam!  Nachtzeilen is dus echt wel link zonder goede pillamp!
De ganse weg terug was in de miezerregen.
De wind was behoorlijk gedraaid en alweer haast geheel op kop.
We leken bovendien echt alleen op de wereld, op een zeiljacht na aan de Krammer was er geen kat onder zeil aan het varen.
De weg terug was ruig. Twee reven, aardige golfslag op de Volkerak, scherpe koers... ja jongens, dit was de limiet voor de Selia. De bestede stormfok zou nu al goed dienst doen!

De Vlije kwam in zicht. Motor op, zeilen neer, en binnenlopen.
Helaas was mijn aanlegmanoeuvre bij vlot 25 knopen wind geheel mislukt. De buitenbordmotor botste tegen de wal, de kielen raakten de bodem, we werden geheel in het smalste hoekje van de haven geduwd.  Ik verloor even alle controle en begon al te roepen op mn passagiers uit pure schrik voor schade. (zoals ik zo vaak hoor in sluizen etc., maar dat maakt het niet goed)...Sorry Anka en Ellen, ik was even in paniek aan het geraken.
Uiteindelijk kregen we de Selia op haar plek en konden we hem, bij gietende regen, uitladen en de zeilen er af.
Eind goed, al goed. Volgende week gaat ze op de kant voor een winterslaap ;-)

Mijn passagiers



vrijdag 7 oktober 2011

Laatste zeilweekend voor 2011

Dit weekend gaan we voor de allerlaatste keer zeilen. Beetje onverwacht want eerst was er vanuit gegaan dat we hooguit een dagje zouden zeilen, geen weekendje weg.
Mn dochter is blijkbaar gebeten door de zeilmicrobe, net als haar vriendin, want ik heb twee passagiers mee die van geen annulatie willen weten.  Regen, wind, kou: het houdt hen niet tegen.

Plan is om naar Bruinisse te zeilen en daar in de Marina de nacht door te brengen: de kids in een tentje, ik in de Selia.

De weergoden gaan toch voor een uitdagend zeilweertje zorgen. Qua temperatuur zeker fris genoeg, qua wind zeker voldoende, en voor zaterdag uit de meest rotte richting om tot aan de Krammer te geraken. En dat wordt alvast een uitdaging want we zullen pas rond 17u kunnen uitvaren.

Afwachten wat dit weekend gaat worden ;-)



maandag 3 oktober 2011

Dobberen, ankeren, opmeten

Zondag kon ik weer eens naar de boot. Sinds ik hem gekocht heb, heeft ie bijna 30 dagen gevaren. Mooi resultaat! Vroeger scoorde ik nog geen 25 surfdagen per jaar...

Toen ik arriveerde aan de Selia kwam Fabian van de Watersportwinkel al naar me toe gewandeld met mijn bestelling: leuke service, levering aan de boot!  Hij bracht me mijn veiligheidsharnas en twee karabijnhaken.

Marifoon naast de inkom
Eerste werkje die dag was een goede plek voor de marifoon vinden, en die plek is op de houten deurlijst naast de kajuitingang. Daar schroefde ik een stukje rolluiklint vast waarover de clip van de marifoon haakt. Simpel en goedkoop!

Tweede dat ik doen wou, bij dit prachtige windstille weer, was de lengte van de mast meten. Ik bond een fijn touwtje aan de haak van de grootzeilval en trok dat op... belegde de kikker op de mast en trok dan even aan het touwtje om het strak te hebben. Net toen ik dan een wasspeldje wou klemmen op het touwtje om de lengte te markeren, lost het knoopje boven en het touwtje donderde naar beneden. Lap! Daar zit nu mijn grootzeilval boven in de mast!
Er is maar één oplossing: naar de Krammer op motor en daar aan het staketsel aanleggen, de ladder op en met een pikhaak de val recupereren.
Dus tufte ik bijna twee uur over een spiegelgladde Volkerak.


Touw voor veiligheidsharnas
Intussen kon ik nog wel wat sleutelen aan de boot: ditmaal een touw voorzien voor mijn veiligheidsharnas.
Een prima oplossing is het veiligheidsharnas is een touw (een overschotje van de schoot voor mijn Laser) dat loopt van het ene oog aan de achterste zeereling, via de gebogen buis voor de voorruit naar het andere oog op de achterste zeereling. (zie foto maar daar is dit touw nog geknoopt aan de handgrepen bij wijze van test).
Aan mijn veiligheidsharnas heb ik dan een stuk touw getakeld van 70cm lengte met een stevige karabijnhaak aan het einde.

'Selfmade' life line
Aan het staketsel aangekomen was dit harnas al mooi getest en zodra de val aan het grootzeil gehaakt was vaarde ik weer uit.

Verderop ging ik voor anker en daar nam ik de oude kikker weg nabij de ankerbak, en monteerde twee nieuwe. (Dankjewel voor de service, Fabian, voor de extra borgmoertjes! Watersportwinkel Steenbergen houdt er een mooie service op na!)

Toen ik iets wind voelde gingen de zeilen omhoog en kon ik een stukje zeilen. Het was heel weinig wind, maar ik was toch verbaasd welke snelheid de Selia met dat zuchtje kon halen...
Dan nog even de juiste afmetingen voor de Genua opmeten:

Een originele genua, gemaakt door Rockal Sails (www.sailmakers.com) meet:
20ft 5in x 10ft 0in  x 20ft  4in  (ongeveer 622x305x619cm)

Een orignele stormfok meet:
luff  15ft 0in x foot  6ft10in x leech  12ft  2in (ongeveer 457x208x371cm)

De afstand tusen de voorstag (boven de trommel van de rolfok) en de mast, haaks op de mast gemeten, is 177cm. De lengte van het onderlijk van het grootzeil meet 214cm, de lengte van de mast vanaf de giek tot aan de top meet, ongeveer, 559cm.
De lengte van de mast is 610cm.
Spiegelgladde Volkerak
2 oktober, bijna 25°C!
Rockal Sails offreerde een genua voor 405 euro, verzending inbegrepen... misschien een kerstcadeau voor mezelf?