Mijn Selia heeft osmose...

Ik had al langer een voorgevoel maar nu is het zeker: de Selia heeft osmose!
Toen ik vele jaren terug met mijn vader een 420 restaureerde hadden we de romp helemaal kaal gemaakt, alle gelcoat er af, en dan nieuwe lagen epoxy erover: de allerbeste oplossing tegen osmose.
Bij de Selia is dat helaas geen oplossing.

Met goede moed begon ik vandaag de romp af te krabben met een verfkrabber. Dit is een prima middel om osmose-bellen op te sporen, die komen meteen 'boven water' tijdens het krabben. Prik ze ook meteen open om geen enkele bel te missen.
Fabian van Watersportwinkel Steenbergen kwam vandaag langs met mijn bestelde materiaal (= knappe service als je het mij vraagt!) en hij keek even mee naar het probleem.
Hij vertelde me de truc om zekerheid te hebben of het daadwerkelijk osmose is: prik de bellen open en ruik aan de vloeistof die er uit komt.  Ruikt ze zuur, dan is het effectief osmose.
Ik moest niet eens ruiken aan de bellen, de geur was bijzonder opvallend. Uit sommige bellen spoot de vloeistof er zelfs uit. Ik probeerde ook wat gelcoat weg te krabben zodat de 'bellen' goed kunnen uitdrogen.

Na deze 'hard labeur' nam ik even de tijd om het nieuwe deurtje te plaatsen. Bij de bestelling, die Fabian langs bracht, zat ook een inox verluchtingsroostertje en dat moest eerst op het bovenste deurdeel gekleefd worden.

Nadien kregen de twee kimkielen een tweede laag anti-roestverf. Die kunnen nu de winter door.

Laatste opdracht vandaag was het wegnemen van de houten steunlatten voor de motorsteun, die waren echt wel door en door rot...

Morgen wordt ook nog een klusdag, maar dan thuis: uitzagen en vernissen van nieuwe houten latten voor de motorsteun, een nieuw elektrisch paneeltje, en zo nog van die 'thuis'-werkjes  ;-)