Gisteren, zondag, liet ik voor een keertje de Selia in de haven en zeilde mee met een ETAP 22. Het was de vorige eigenaar van de Selia die me uitnodigde om met hem mee te zeilen.
Eerlijk gezegd is een Etap 22 best een leuke boot, alleen was hij niet erg in orde.
De weer- en windverwachtingen waren zo dat ik, als voorzichtige zeiler, gelijk een reef zou steken, maar Raf ging er van uit dat dat niet echt nodig zou zijn. We konden eigenlijk ook niet een reef steken want zijn smeerrepen mankeerden en met een los onderlijk valt er niet te reven.
Eens buiten bleek dat de Etap best wel wat wind kon hebben en die reef nog net niet nodig was. Raf had wel de kleinere fok op gezet. We kregen regen, zagen een onweer net aan ons voorbij gaan, hadden leuke babbels en genoten van een dagje buiten zijn.
"Morgen begint weer een werkweek en we moeten toch even een frisse neus halen, niet?"
We zeilden gewoon naar de Krammer (wordt zo een beetje mijn standaard dagtripje...), legden er aan en genoten van een koffie en broodje.
Na een vette regenbui hesen we de zeilen weer en vertrokken onder zeil. De weg terug was ruime wind en ging als een trein. Nog meer babbelen, mijmeren en plannen maken.
Eigenlijk ging ik Raf wat trimtechnieken aanleren, maar uiteindelijk hebben we het daar niet veel over gehad.
Eens De Vlije op, gingen de zeilen er af, motor op en vaarden we onze haven binnen. Deze dag zat er weeral op, hop naar de volgende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten