Sailing Leisure17: Een verkort zeilweekendje...

Vrijdag 15u. Mijn werk zit er op, ik spurt naar huis. Gauw de wagen inladen en dan naar de boot. Ik wou de file rond BOZ voor zijn en dat was me nog net gelukt.
Ik moest mezelf wel even wat afremmen, want uit ervaring weet ik dat alles haastig optuigen wel eens nare verrassingen kan opleveren.
Maar goed, tegen 17u15 kon ik uitvaren.
Het is werkelijk genieten om met een afstandsbediening het brugje te kunnen openen en niet meer aan de knop te hoeven stoppen!

Het Volkerak was heel erg rustig, en er was helaas ook heel weinig wind. De wind op zich was wel leuk, maar de richting iets minder: pal vanaf de Krammersluizen. Opkruisen met zo weinig wind zou heel veel tijd kosten. Dan maar de motor op. Mijn voorgevoel zei me om toch maar een extra bidon brandstof mee te nemen...

Vlak voor de Krammersluizen staat een soort kade voor werkschepen. Ideaal om mijn vlaggelijntje te fiksen. Ik moest wel een paar keer de ladder op want de eerste keer trok ik het spanbandje zo hard aan, dat het afbrak. PLONS! Het blokje met lijntje ging het water in, maar gelukkig zat er nog zoveel touw aan dat het merendeel bleef drijven en deels op dek lag.
Vanaf nu kan ik de beleefdheidsvlag van Bob en Anita voeren ;-)

Uiteindelijk arriveerde ik rond 19u30 aan de sluizen. Ik heb nog geen marifoon, dus legde even aan en drukte op de belknop. "Binnen 5 minuutjes gaan de sluizen open, ik wacht nog op een paar boten die nog achter het eiland zitten." Hoop ik even dat die dan wel op motor bezig zijn, en niet op zeil...
Maar goed, tegen 20u was ik de sluis door en repte me naar de steiger daar. Het leek wel een race-parcours naar de steiger. Er lagen daar makkelijk 20 jachtjes! Man, man! Als kleintje moet je hier duidelijk van je af bijten of ze nemen prompt jouw plekkie af.
Daar lag ik dan, op zout water. Ik hoopte daar geen muggen te hebben, maar helaas: het stikte van de muggen!
Wat koken, glaasje wijn, en mijn cursus marifonie. Wat moet een mens nog meer hebben... rust, dat wou ik ook wel, want het jacht achter me hield een soort van reunie, en eentje daar aan boord kon soms zou luid en uitbundig praten dat ze het tot in Bruinisse hoorden.

Zaterdagmorgen 5u00... ja ja, VIJF uur! Slecht geslapen, maar voelde me ook niet echt moe.
Het idee bekroop me m eens deels 's nachts te zeilen. Heb ik altijd eens willen doen...
Als een dief in de nacht vertrok ik onder zeil. Niks motor, gewoon buiten glijden... ik wil de buren wel eens zien als die 's morgens op staan en mijn lege plek zien :D

Het is geweldig, zo rustig, en zoveel sterren. Geen storend licht meer, enkel hier en daar een verlichte boei. Ook een hele horde meeuwen die volgen. Nochtans had ik enkel een tas koffie in de hand...
Ik probeerde veel foto's te maken, maar het waterdichte cameraatje is niet van die kwaliteit dat dat goed lukte. Het opkomen van de zon en de totale rust om je heen, dat maakt mij nu eens echt in mijn element: een rasechte ochtendmens! (filmpje op Youtube...)

Rond 8u passeerde ik de sluis in Bruinisse. Daar wou ik eens aanleggen onder zeil, weerom niks motor. De wachtsteiger was helemaal leeg, dus dat was een makkie. Deze sluis draaide helemaal voor mij alleen, te gek zeg!
Rond 8u15 was ik op de Grevelingen. De zon was al wat hoger en je begon zijn warmte te voelen. Een zomers gevoel dat we de voorbije maanden gemist hebben.

Ik heb nog geen ontbijt gehad, dus ankerde nabij de mosselbank en ging me een eitje bakken, in de kuip.
Tot hier toe heb ik kunnen zeilen, maar nu viel de wind totaal weg. En de temperatuur steeg gevoelig. Uiteindelijk vlot 25 graden, en NUL knopen wind. Weerom de motor op dus.
Ik zag in de verte een Leisure... eens je eentje bezit, heb je er een oog voor denk ik. Ik tufte er heen, en maakte even kennis. Moedig man: zeilen rond de mosselbank, ook al is de wind totaal weg.

Dan maar naar Herkingen, even dag zeggen. In de vaargeul naar de haven zag ik dat mn motor geen oliedruk meer heeft. Chuck! Lampje brand niet meer, dus motor af (aldus de handleiding). Da's wel een dom moment. Gauw de rolfok open. Wind kwam lang achter dus dat helpt, ook al is ie zo erg weinig van kracht. Motor nog eens starten... lampje blijft uit... weer motor af, kap er af, naar de olie kijken: vol, eivol! Bon, kap er weer op, weer starten en rustig binnen tuffen... plots ging het lampje weer aan. OK, da's mooi! Wat de reden is, moet ik deze winter zeker uitzoeken.

Ik boekte in Herkingen meteen een nachtje en wandelde dan naar de lokale supermarkt voor wat broodjes. Nadien wandelde ik de watersportwinkel binnen. Mijn licht eens opsteken aangaande marifoons. Zij adviseerden om een vaste te nemen, en meteen ook de coax-kabel in de mast (die zit er dus) te vervangen.
Op de terugweg bekroop me het gevoel om toch naar naar huis te varen. De weerberichten voor zondag waren pover, en er zou al een onweer passeren tijdens de nacht.

De havenmeester, een heel toffe peer, betaalde me mijn liggeld terug, en tegen 12u30 tufte ik weer buiten (groene lampje voor de oliedruk brande weer).
Rond 12u30 stak ik over naar de Bruinisse sluis en tegen 13u zat ik weer op de Oosterschelde.
Voor mij voer een stalen jachtje op zeil, de rest passeerde op motor. Ik trok ook de zeilen op en probeerde, maar helaas: veel te weinig wind en dan ook nog eens uit een vervelende hoek.
Zeilen neer en op motor naar de Krammersluis.
Achter mij kwam ook dat stalen jachtje aan. Het leek me een vader met een wat oudere zoon. Ik hielp ze even aanleggen, maar een praatje wilden ze vermoedelijk niet maken.

Eens de sluis door stak er toch een windje op, weliswaar dus uit de hoek waar ik naartoe moet. Zeilen op en ditmaal eens geen geronk van de motor, maar wind in de haren. Oef, toch nog zeilen vandaag!
Ook het blauwe jacht trok de zeilen op. Dat werd zo te zien een niet afgesproken, los, zeilwedstrijdje.
Hun jachtje had een lengte, schat ik, van om en bij de 7 meter, ik maar 5, ik ben dus enigzins benadeeld. We kruisten allebei op, en ze bleken me ook steeds te volgen. Moeten ze misschien naar dezelfde haven?

Nabij de monding van de Vlije trok ik de fok weg, en startte de motor. Het blauwe jacht kwam alweer aardig in de buurt. Moeten zij hier ook wezen? Ja hoor, verderop, als ik afdraaide naar de steigers, draaiden zij ook af! Zij liggen dus in dezelfde haven, geinig!

Gauw aftuigen, opruimen, en dan naar huis. Al het even kon, kocht ik me onderweg nog een pak mosselen en groenten om dit verkorte weekend af te sluiten ;-)