Juli 2003 - Wat denk je van een tochtje Rosas - Cadaques?
We waren op vakantie in Rosas, en hadden onze zeilboot meegenomen. Ik was toen nog in het bezit van een Flying Junior, 'Schattebol' genaamd (Je mag de naam van een boot nooit veranderen zegt men. Had ik dat toen maar geweten...).
Het was een prachtige dag. Er stond een rustig windje rond de 7 knopen en helder weer.
Mn kennis en ik kregen het idee om eens een zeiltochtje te maken naar Cadaques, net achter de hoek van de baai.
We vertrokken met een mooi windje en konden een flink stuk ruim spinakeren. Ging lekker zo.
Vrij snel waren we in het haventje aangekomen en konden afmeren aan een lange steiger.
Onze vrouwen en kids kwamen af met de auto. Leuke ontmoeting, glaasje en broodje en we konden weer vertrekken. Maar de vrouwen moest hoognodig even naar het dorp en wij dienden dus even op de kids te letten. Best leuk, maar de vrouwen bleven maar weg... De langverwachte thermiek kwam op en kostbare minuten wind gingen verloren. Uiteindelijk kwamen ze er door en vertrokken we zo snel mogelijk het haventje uit, nadat die hinderende zodiac van de steiger wegvoer...(nog meer kostbare minuten wind kwijt!) Erik kon maar heel even in de trapeze en dan overviel ons een akelige stilte: nog geen 5 à 10 minuten na ons vertrek viel de wind weg. We waren een dikke 500 meter uit de kust en moesten kiezen: terugdraaien, of even afwachten.
We gingen afwachten, maar dat wachten werd helaas niet beloond. Redelijke deining maar niks wind.
Peddelen hielp niks, en we hadden geen GSM-dekking. Gelukkig had ik de FJ wel voorzien van de meest noodzakelijke dingen waaronder voldoende drinken (nee, geen biertjes!)
Uiteindelijk, om het verhaal kort te houden, konden we een sleep vragen aan een kast van een motorjacht. Die sleepte ons naar de dichtstbijzijnde baai tegen een rotvaart (mn armen en benen trillen nog na als ik daar aan terugdenk!). Tegen dan was de zon al zo goed als onder. In de schemerduister laveerde ik tussen de rotsblokken tot aan het strandje. Man, erg griezelig, al die gevaarlijke rotspunten net onder water! Na het aftuigen zwom Erik de boot naar een vrije boei in de kreek, en we wilden net te voet naar Rosas vertrekken toen een fransman het strandje kwam opgereden. Een geschenk uit de hemel! Die gaf ons een lift naar Rosas, toch een pokkeeind weg van de baai! Dat had een flinke staptocht geweest, en dan nog zonder licht!
De vrouwen waren intussen zeer ongerust. We kwamen aan op de camping, dik na middernacht.
Daags erna keerden we terug naar de baai, en konden die namiddag op spinaker doorsjeezen naar Rosas.
Eind goed, al goed.
We waren alvast een knappe ervaring rijker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten