Nachtzeilen kan verslavend zijn

Het voorbije weekend was er eentje op verzoek: mn dochter wou absoluut ook eens in het donkere zeilen, sterren zien en de zon zien opkomen.
Dus deden we dat meteen ook maar. Het weer was veelbelovend en de dagen nog net lang genoeg.

Een mast vol spinnedraden

Zaterdag zeilden we naar Herkingen (dat wordt stilaan een standaard toer) en pikten daar meteen de marifoon op.  Zeilen is helaas teveel gezegd want de ganse route moest op motor wegens NIKS wind.

Net toen de vorige eigenaar arriveerde met zijn ETAP 22 kwam de wind wat op en gingen we gauw nog even een toerke zeilen met zijn ETAP. We diepten zelfs de spinaker op! Geweldig gevoel, na al die jaren nog eens te spinakeren.
Na een lekkere maaltijd in de lokale taverne kropen we in de slaapzak, we gingen immers om 5u opstaan.

Een korte nacht werd het want reeds om 5u30 vaarden we uit.  Stikdonkere Grevelingen en niet één boei is verlicht! Louter omdat ik het daar goed ken durfde ik deze uitdaging aan.  In die stikdonkere soep zeilden we op kompaskoers naar de Grevelingenboei. De boei zelf vonden we niet in deze duisternis, maar op gevoel gingen we overstag en keerden de boeg naar Bruinisse.

Het was al een mooie zonsopgang toen we aan de Grevelingensluis arriveerden. Gelijk kregen we bezoek van de alom gekende bruinvis maar ook nu te laat om er een filmpje van te maken.

De rest van de dag werd min of meer routine... zeilen tot in de Vlije, aanleggen, opruimen en tijdig naar huis.

Een bomvolle Grevelingensluis