Voor de tweede keer met de Selia op stap

Het nieuwe houtwerk, netjes gevernist

Vandaag, zondag 3 juli, weer op stap met de Selia.
Mn dochter ging met plezier mee en ze was zeer hulpvaardig bovendien.
Eerst, alweer, wat klussen: de pas geverniste handgrepen en deurstijlen geplaatst, paar details gefikst, helmstok weer geplaatst, en daarna... een reef geknoopt.

Ik ken de Selia nog niet, weet niet wat voor wind hij kan hebben, en koos er voor om liever bange haas te wezen, dan natte haas :D   Wellicht is zo'n Leisure haast onkenterbaar maar ik ben niet van plan dat uit te zoeken.

Rond 13u konden we eindelijk uitvaren.  Flink geknoei om de box uit te varen met zo'n 10 knopen zijwind en een box van pakweg 7 meter zonder zijsteigertje.  Dan met de wind pal achterop tot aan de paal dobberen om de steiger te kunnen bedienen. daar knoeide ik onwijs om tot aan die paal te geraken.
Eens voorbij de opengedraaide steiger passeerde ik (weeral) de tweede paal om de steiger te sluiten, maar een man in zijn kuip wat verderop had een afstandsbediening en sloot de steiger weer.
(Getver, zo'n afstandsbediening is haast GEEN luxe)

Een file eenden

Op weg naar het Volkerak zelf passeerden we de oude sluis en moesten behoorlijk inhouden voor een file eenden.
Eens buiten stuurde Ellen de Selia wat tegen de wind in zodat ik het gereefde grootzeil kon hijsen, vanuit de kajuitingang deze keer.
Daarna vlot de fok afrollen en de motor kon af.
De windvlagen hebben we gemeten en met eigen snelheid er af getrokken moesten die toch een 12 knopen zijn.
Dus met een wind van 12 knopen kan de Selia nog net een grootzeil met één reef hebben, samen met een volledige werkfok.  Ging lekker eigenlijk, en Ellen genoot er echt wel van.
OK, de Selia is geen snel jacht, iedereen haalt ons in, maar ik genoot wel van het relaxe karakter!

Rond 14u draaiden we terug en een uurtje later tuften we het kanaaltje in. We bespraken op voorhand al hoe we gingen aanleggen, maar eerst moest ik dus weeral dat steigertje voorbij en ook nu weer vet knoeien aan de paal voor die bedieningsknop.  Vanuit de kuip zat een koppel geamuseerd toe te kijken. Hopelijk hadden ze geen afstandsbediening, anders zou ik ze haast wat verwensen eerlijk gezegd.
De tweede paal, om het zaakje weer te sluiten, ging iets beter.

De box indraaien ging nog net, en Ellen deed het allemaal voortreffelijk.
Bovendien heeft Ellen een en ander gefilmd (Youtube).