Een onverwachte uitstap van 4 dagen

Op het onverwachte er op uit trekken, dat is pas vakantie voor mij, maar deze keer keer was het echt LAST MINUTE!
We planden om het slechte weer te ontvluchten en naar Avignon te rijden met ons vieren. Op het nippertje een camping gevonden, caravan uit de stalling gehaald, alles ingepakt en de route bekeken. Enige dat nog moest gebeuren was mijn stiefzoon oppikken bij zijn vriend. Onderweg was die stiefzoon totaal niet te genieten: "Wie gaat er nu op reis, da's oersaai.", "Mij is niks gevraagd, ik wil niet mee." en nog zo eentje: "Twee weken gamen, dat is pas vakantie, die zon en die campings interesseren me niks."...
Gevolg: mijn dochter wil wel wel en stelt voor om met mij te gaan zeilen, met de Selia.  Van een verrassing gesproken zeg!
Dezelfde avond waren we al op de Selia.  Alles ingeladen, en natuurlijk ook een hoop vergeten, maar bon, we zouden maar twee dagen weg zijn, daarna zien we wel.
Uiteindelijk waren we wel vier dagen weg! Mn dochter vond het zo erg leuk dat ze niet naar huis wou, maar de weergoden dwongen ons gewoon (en ook onze stapel vuile was, die werd ook wat groot).

Gelukkig had ik een paar dagen eerder een oplossing gevonden voor het koken: een plank in 'betonplex' die net achter de trede past, en de bak met kookgerei eronder afdekt. Op die plank past perfect het gasvuurtje dat bij de boot hoort.

De koelbox was natuurlijk ook weer mee, maar nu sliepen we met twee in de Selia en moesten we alles iets beter organiseren.
Uiteindelijk ging het allemaal perfect.

De eerste sluis, de Krammersluis, was een testje om te zien hoe we het met ons tweetjes zouden redden. Ellen was immers helemaal leek als het op zeilen aan komt, laat staan als het over schutten gaat, maar ze deed het alsof ze het al lang gewoon was...

 Deze meeuw kwam ons bezoeken toen we 's morgen vertrokken uit Herkingen, richting Port Zélande.  Ongelooflijk hoe dicht die durfde komen voor een stukje brood.
Sterker is eigenlijk de bruinvis die rond onze boot zwom, dat had ik nog nooit gezien! Maar we waren helaas te laat met de camera.

 De steigers in Port Zélande, zo erg lang zeg!  Even naar het WC wandelen kost je wel 5 minuten.

 Ellen zeilde donderdag het volledige traject, ik werd gedegradeerd tot fokkemaat. Jaja, ze was echt in de ban van het zeilen.

 Nooit gedacht dat die grote tafel, die ik gemaakt had, nog zou dienen tijdens een zeiltocht met mn dochter.

 Bruinisse, nog zo'n woud van masten.

Slecht weer op komst, nu moeten we inderdaad huiswaarts.