Solo-vierdaagse: het verslag

De zeil-vierdaagse - solo - maakte één ding duidelijk: ik kan méér dan ik dacht, of misschien wil het gewoon zeggen dat een Leisure 17 een solo-boot is  :D

Nee, het ging geweldig! Alls ging van het leien dakje. De sluizen waar ik zo bang voor was, gingen als vanzelf, maar daar zat wellicht het tijdstip voor iets tussen: De Krammersluis op zondagmorgen was om 07u15, en de Bruinisse sluis om 8u25 zoiets.  Hehe, en dan nog helemaal in mn eentje.

Ik was zaterdag-avond buitengevaren in De Vlije, en ging overnachten aan de Krammersluizen zodat ik dat vroege uur kon halen.  Van thuis uit kreeg ik een flinke hoeveelheid spahetti mee.

Zondagmorgen ging ik dan flink vroeg de sluizen door zodat ik al om 10u aan Herkingen was.  Ik boekte daar twee nachtjes zodat ik zeker was van een slaapplaats. Nadien ging ik weer het water op voor een tochtje. De wind trok aan tot 13 knopen en omdat ik mn geplande toer niet zou kunnen afmaken meerde ik maar terug.
Eens de haven in wou ik in alle rust aan mn avondeten beginnen toen er 7 vletten van de Brugse scouts binnen liepen. Animo verzekerd voor de rest van de avond!

Maandag was een totaal windstille en warme dag. Prima om te klussen en ik was niet te houden!  Zelfs de mast haalde ik neer in mn eentje om het windvaantje te vervangen.  Moet wel toegeven dat ik dat geen tweede keer doe in mijn eentje! (De meegekregen maststeun was veel te kort!)
Tegen 21u liep er alweer een groep scouts binnen, deze keer de 6e Sus Antigoon, allemaal meisjes, en eentje daarvan vond het nodig om haar boot helemaal te kuisen zodat er kabaal was tot 23u... en dat terwijl ik vroeg onder de wol wou omdat ik plande ontieglijk vroeg buiten te varen.
Na een babbel met een man, die ik al eerder ontmoet had, leerde ik dat ze voor dinsdag toenemende wind gaven tot wel 7 beaufort, en kans op onweer. Vroeg vertrekken kan wel eens een slimme zet zijn dus.

En zoals elke vier-daagse is die erg snel voorbij. Dinsdagochtend om 5u30 (jawel: VIJF uur DERTIG) startte ik de motor en zeilde naar de overkant: Bruinisse.
Tegen 6u15 arriveerde ik daar. De wind was die moment 11 knopen.
De sluis ging meteen open en ik kon er, alweer als enige, door.
De Oosterschelde op met één reef.
Tegen 8u30 bereikte ik de Krammersluizen, die gingen net open toen ik aangelegd had, dus kon er meteen in. Deze keer kwam er nog een jachtje bij.

Op de Volkerak zelf nam ik even een pauze en geraakte aan de babbel met een andere solo-zeiler.
Die wist te vertellen dat de Volkerak wel eens kon spoken, waaruit ik besloot om dan toch te kiezen voor twee reven.  Dat was naderhand bekeken zeker slim.

Na een uurtje ging ik weer het water op.  De wind was toen al toegenomen tot een 14 a 16 knopen.
Die tweede reef was zelfs geen luxe. Aan de wind kraag ik al flink wat helling, maar nadat ik wat kon afvallen, ging het flink vooruit.


Omdat het steeds harder ging waaien rolde ik de fok op. helaas is dan een tweede reef wat te klein. Gezien de golfslag liet ik het dan maar zo.


Tegen 11u liep ik De Vlije binnen en omdat er tot nu toe niks noemenswaardig verkeerd gegaan was, had ik er het volste vertrouwen in...
Tja, daar ging ik dan toch flink aan het knoeien om de knop voor de steiger te bereiken. Flinke zijwind, korte afstand tussen de wegdraaiende steiger en de bedieningspaal/knop... geknoei alom.
Gelukkig kwamen er uiteindelijk mensen helpen (na drie noodrondjes) en kon ik er voorbij.

Eind goed, al goed!

Dit weekend was een prima leerschool. Het zat me allemaal nog aardig in de vingers.