Creatief met de agenda

Vroeger, toen ik fervent windsurfer was, viel het me ook al op dat meestal de wind waait wanneer het je net niet uit komt. De weergoden blijken er leut in te hebben om het te laten waaien als er een communiefeestje of andere afspraak op de agenda staat.
En zo was het nu dus ook: er stond al lang een garageverkoop gepland op 12 mei, en je kan het dus raden: 12 mei geven ze wind. 13 mei is de agenda leeg en... geven ze nada wind.

Ja ja: het is dus weer van dat. Maar deze keer trof ik het toch wel ietswat: de verkoop liep slecht, er was weinig volk, en mn vriendin wilde om 13u30 opkramen. Ik zat dus om 14u achter het stuur van de wagen richting Volkerak natuurlijk.

Ze beloofden 11 a 13 knopen. Ik, als rasechte bange haas, ging even op de kant de wind meten en kwam uit op 8 a 11 knopen. Netjes zoals voorspeld dus. Voor alle zekerheid toch maar een reef gestoken. (Blijft mijn favoriete leuze: beter een reef teveel steken en op kalm water er uit halen, dan er op woelig water eentje te moeten bijsteken.)

Naar mate ik buiten tufte op motor zag ik her en der vette witte kopjes. Zo heb ik ze nog niet veel gezien, dus begon al te twijfelen over mijn windmeting.

Eens op het Volkerak zag ik her en der een jachtje flink doorhellen, of enkel op genua voortploeteren: Die ene reef is te weinig, dju. Gauw, met de linkertenen sturende, een tweede reef er in (als solo-zeiler zet je echt alles in: handen, voeten, tanden, lippen...).

Met een wind tussen de 16 en 23 knopen sjeesde ik richting Krammersluizen. Op een uurtje tijd was ik al ruim voorbij het eilandje, en dat was dan nog opkruisen.

Onderweg gingen mijn gedachten naar kennissen, Bob en Anita, die ook aan het zeilen zijn, maar dan op mooi blauw water tusen de zeeschildpadden bij een leuk zonnetje en aangename temperaturen. Bij de gedachte alleen al zipte ik mijn zeiljekker helemaal toe. 14°C midden mei lijkt me toch wat pover. Hun reis kan je op hun blog volgen en geloof me: ze schrijven er heel mooi en zeer inspirerend over ;-)

Nabij stuurboordboei ZV3 keerde ik terug met een mooi gecontroleerde gijp.
De golfslag was al aardig en duwde me mooi vooruit. Soms wilde de Selia zelfs surfen.

Vlakbij Benedensas deed ik het grootzeil al naar beneden zodat ik makkelijk, op fok alleen, tussen de grote vrachtschepen door kon laveren richting De Vlije.

Twee uurtjes na vertrek was ik alweer in de haven. In die kleine ligplaats draaien blijft lastig, maar gaat steeds beter. We gaan het nog blindelings kunnen ;-)