De zeilenset van de Selia

Ik bezit binnenkort de Selia een jaartje. Intussen is er al heel wat aan veranderd, waaronder ook de zeilen.

In december 2011 kocht ik een eerste zeiltje bij: een stormfok van 3,7m2
De oranje versie kostte ietsje meer dan de witte, maar is dan ook een stuk veiliger.
Omdat de Selia in verhouding iets minder zeil kan verdragen door zijn kim-kielen leek dit me een goede investering.
Dit zeil kocht ik bij Van Der Werf te Made.

Eveneens in december bestelde ik een genua.
Deze bestelde ik bij Sailselect, en werd gemaakt door Rolly Tasker sails.
(ik zou deze wel nog moeten opmeten zodat ik van al mijn zeilen de afmetingen heb).

Nu loopt er een bestelling van een nieuw grootzeil en een nieuwe fok, gemaakt volgens de originele maten, bij M-Sails te Oostvoorne.
De huidige zeilen (fok en grootzeil) werden in 2006 gemaakt door Van Der Werf, maar zijn niet volgens de originele afmetingen gemaakt.
Om een mooie prijsofferte te bekomen voor deze nieuwe set, lever ik deze 'oude' zeilen in.

Als laatste dan een gennaker.
Normaal heeft een L17 enkel een spinnaker, maar dat is lastig solo te zeilen, dus opteerde ik voor een gennaker die ik op Marktplaats.nl vond. Het was eigenlijk een halfwinder van een Kolibri 560,  en die voldoet dan ook ruimschoots aan mijn wensen.  Het zal nog even uitzoeken worden hoe dat zeilt solo, maar met een paar ideetjes in mn achterhoofd zal dat zeker loslopen (strijklijntje aan de top via de, verder ongebruikte, leuvers en twee schoten van pakweg 8mm via leiogen nabij de spiegel die via de liertjes in de curryklemmen kunnen).
Ik wil hem zwevend voeren dus misschien zijn die leuvers niet eens nodig.

Muggen tellen en zeilen opmeten

Zondag werd weer een dagje Volkerak.
Plan was om eerst de zeilen op te meten, en nadien eens wat te gaan ankeren naast de Krammersluizen.

De zeilen opmeten ging prima.
Tevens contacteerde ik Arun-sails of zij me de juiste zeilmaten voor een Leisure 17 konden doorgeven.
En omdat er vast wel meer mensen met een Leisure 17 op zoek zijn naar de juiste maten, geef ik ze hier even mee:
----------

Mainsail luff – 18’0’’  Leech 19’2’’  Foot 7’4’’

Genoa Luff 20’5’’  Leech 20’ 4’’  Foot 10’0’’

Jib Luff 17’10’’  Leech 17’0’’  Foot 7’10’’

----------

Ik heb geprobeerd ze om te zetten naar cm=

Grootzeil VL 540cm - AL 575cm - OL 220cm

Genua VL 612cm - AL 610cm - OL 300cm

Fok VL 535cm - AL 510cm - 235cm

Deze opmetingen zijn nu vertrokken naar de zeilmaker zodat ik straks over een nieuwe set zeilen beschik die de originele maten zo goed mogelijk benadert.

De huidige zeilen zijn van 2006 maar zijn niet echt volgens deze originele maten gemaakt.

Verder speel ik met het idee om een genaker te laten maken. Ik contacteerde M-sails en hij gaf me het voorstel voor een cruising spi van 17,5m2.  Als ik daar het budget voor vind, doe ik dat vast wel op een dag. Maar hoe zeil je solo met zo'n cruising spi? Tips zijn welkom ;-)

De zeildag zelf verliep prima tot... ik door een dikke wolk muggen heen ging. In een paar minuten tijd zat de Selia helemaal onder de muggen. Hardnekkig bleven ze me volgen. Ze zaten overal: solo-vlagje, romp, kajuit, zeilen... ik kon nergens meer komen of hing vol met muggen.

Verderop, in het doodlopende stukje naast de Krammersluizen, ging ik eens oefenen met ankeren onder zeil.  Motor bleef uit, en ik zeilde  tot aan mn ankerplaats. Zeilen los, rende naar voor, opende de ankerbak, en liet het anker zakken.  Ankeren geslaagd. Hehe!

Wat later vertrok ik. Voor alle zekerheid de motor wel gestart, want er lagen VEEL boten voor anker daar.  Zeilen op, grootzeil strak zodat de Selia in de wind bleef liggen, genua nog opgerold.

Anker op, gauw in de bak, en naar achter rennen.  Grootzeil los en de Selia laten afvallen door gauw de genua af te rollen en even bak te houden.  Ook dit manoeuvre ging prima.

De rest van de dag werd spelevaren op het Volkerak.

Ik heb straks de Selia een jaartje in mijn bezit en moet zeggen: ben er verliefd op!

Super zeildag!

Zo eens per jaar komt het voor: de perfecte zeildag die je volgens je agenda kan meepikken. (dat laatste is niet onbelangrijk ;-)  )
Mijn 'bemanning' heeft een affectie voor het Grevelingenmeer, en dat zou dan ook ons einddoel worden: de Mosselbank voor een picknick.

Rond 8 uur hadden we bij mij thuis afgesproken, en bolden we meteen naar de haven. Rond 9u30 waren we zeker voorbij het Benedensas. (Dat sluisje is intussen voor mij het synoniem voor 'wachten'...)

Met een wind tussen 10 en 16 knopen liepen we met ruime wind naar de Krammersluis. Verrassend hoe lekker een Leisure 17 kan lopen bij halve- tot ruime wind, want we haalden zelfs andere jachten in, die zeker groter zijn.
Aan de Krammersluis wilde ik de genua wegnemen en er de fok op zetten, want de wind bleef toenemen.  Doordat de sluis vrij snel opende liet ik de genua nog maar even staan.
We vaarden meteen door naar de Grevelingensluis. Daar was het ongelooflijk druk. Zo'n drukte had ik nog nooit gezien. Er was totaal geen plek meer aan de wachtsteiger waardoor ik me even vastlegde aan één van die grote stalen dukdalven.

In de sluis had ik het even niet meer onder controle eigenlijk. Iedereen liep zo erg traag binnen dat de Selia door de stevige zijwind te snel verlijerde. Uiteindelijk legde ik me al naast een nog binnenlopend zeiljacht maar die legde zich te vlug vast aan de kaaimuur zodat er voor hem nog een te groot gat zat. De sluiswachter riep aansluiten, dus wilde ik me er even tussen wringen, maar de Selia loopt erg slecht met zn motor in achteruit, dus dan manoeuvre liep niet zo gesmeerd.  Eind goed al goed uiteindelijk door de broodnodige pikhaak :D

De sluis uit liepen we meteen naar de Mosselbank. De genua was nu duidelijk te groot.
Op het eilandje wisselden we de genua door de fok. Na de picknick schrokken we van het uur: het was al 15u! Chuck, dan maar terug zeilen.
Rondje eiland was bijzonder spannend. Op fok en dubbele reef scoorden we nog aardige hellingen met de Selia. Zelfs die fok is teveel. Aan de wachtsteiger voor de Grevelingensluis ging dus de fok er af, en de stormfok er op. (Nog nooit zoveel zeil verwisseld als deze zeildag). Op de Oosterschelde liep de Selia relaxed. Het was wel flink opkruisen naar de Krammersluis, maar het ging.

De Krammersluis zelf was bijzonder rustig en ging zeer vlot.
Weer op de Volkerak viel de wind wat weg en ging helaas de snelheid er uit. De stormfok was te klein en eigenlijk moet de fok er weer op. Door het rolfoksysteem is dat echter niet in een wip gebeurd, dus lieten we hem maar staan.  Toen de wind het helemaal voor bekeken hield, gaven we het op en trokken de motor aan.

Pas rond 20u30 liepen we weer de haven binnen en konden we naar huis.
Met stip een super zeildag!

Vierdaags zeiltochtje

Op uitnodiging van de vorige eigenaar zeilden we de voorbije vier dagen naar Stellendam en weer terug.
We vertrokken donderdagochtend richting Haringvliet.  Door het wate late vertrekuur was Stellendam zelf buiten bereik, we zouden dan veel te laat aankomen.

De dochter van mn kennissen, Naima, wou de hele tocht samen zeilen met Ellen. Ik had dus twee jonge 'matroosjes' aan boord :D

Bij een windje rond 6 a 8 knopen liep het lekker richting Volkeraksluizen. De nieuwe genua werd wellicht weer volledig benut. Eens voorbij de sluis, waar we meteen binnen konden varen, ging het letterlijk voor de wind langs eiland Tiengemeten.
Ik had op voorhand al contact gehad met de havenmeester van jachthaven De Put.
Hij is bijzonder vriendelijk en liet zelfs toe dat we gratis het tentje van de kids konden opzetten. (Beide dochters bijzonder gelukkig natuurlijk). Niet alleen mocht het tentje gratis staan, we mochten zelfs gebruik maken van de keuken, het clublokaal, en konden drankjes kopen aan zeer democratische prijzen.
Mn kennissen en mn dochter gingen daarna op fietstocht. Ikzelf bleef op de Selia om een paar dringende klusjes te doen.

Daags erna trokken we richting Stellendam. Alweer flink voor de wind, met een windracht rond de 12 knopen. Als een rotvaart volgende we de Etap 22 van mn kennissen, maar die is geen partij voor ons.
Naarmate we Stellendam naderden nam de wind toe zodat zelfs bij een ruime koers stilaan een reef nodig werd. Maar goed, nu we zo dichtbij waren, lieten we het maar zo.
Op marifoon konden we Stellendam contacteren en we kregen meteen 2 ligplaatsen aangewezen. Super handig zo!
BAM! De Selie ramde de steiger bij het invaren van de box: het zijsteigertje leek langer dan het was. Ik wou afremmen met het achterste landvast, maar ja, als de klap van dat steigertje nog vµoµor de achterste klamp van de Selia zit remt dat niet erg ;-) Gelukkig geen noemenswaardige schade, de vaart was er flink uit bij de bots.

Zaterdag vaarden we weer terug richting Hollands Diep. Al bij aanvang viel op dat de Selia lang zo scherp niet kan als de Etap 22. Binnen de kortste keren waren Raf en Virginie met hun Etap uit het zicht. Tot aan Stad aan't Haringvliet was het opkruisen, vanaf dan halve wind. Ellen, mn dochter oefende op het zeilen op tell-tales en ik moet zeggen: ze doet dat voortreffelijk!
We hadden afgesproken in Numansdorp. Leuk haventje, en ook daar een vriendelijke havenmeester.
Met een vijftal geleende fietsen trokken we richting Numansdorp zuid voor wat inkopen.

Bij terugkomst weer lekker gegeten in de kuip.  Deze vier dagen hebben we eigenlijk vet geluk gehad met het weer, nog niks regen tijdens het zeilen, enkel 's avonds wat regen.
De nacht was wel anders: een onweer trok over ons met gietende regen. Het leek wel of ze emmers water uitgoten over de Selia.
De ochtend erop wat de atmosfeer echt vochtig. Het leek er niet op dat het mooi weer zou worden.
We vaarden uit terwijl de kids nog sliepen. Aan de Volkeraksluis moesten we redelijk lang wachten. Op marifoon antwoordden ze niet (kanaal 18). Enkel via de praatpaal kregen we gehoor.
Als uiteindelijk de sluis open ging, konden we binnen en werd het alweer wachten: voor drie jachtjes draait ie niet blijkbaar. Na een lange tijd wachten gingen de deuren toe, maar alweer gebeurde er... niets. Wachten... wachten... Uiteindelijk opende men de spuikleppen en zakte het water. Nog wat later konden we dan eindelijk verder (na een half uur dus). Eens buiten de sluizen legden we aan aan de wachtsteiger en maakten we de kids wakker zodat we samen konden ontbijten.
Na het ontbijt vertrokken we op zeil, voor de wind alweer, richting De Vlije.  Het liep alweer als een trein. Die nieuwe genua presteert prima, al is ie iets kleiner dan een originele.
Rond 12u arriveerden we aan het oude sluisje van Benedensas met zijn bekende lange wachttijden.
Het duurde alweer erg lang vooraleer we groen kregen, en dan konden we er maar nipt door want dat groene licht houdt maar een 5-tal minuten aan...

Rond 13u konden we het geslaagde vierdaagse zeiltochtje in elk geval succesvol afsluiten.

Creatief met de agenda

Vroeger, toen ik fervent windsurfer was, viel het me ook al op dat meestal de wind waait wanneer het je net niet uit komt. De weergoden blijken er leut in te hebben om het te laten waaien als er een communiefeestje of andere afspraak op de agenda staat.
En zo was het nu dus ook: er stond al lang een garageverkoop gepland op 12 mei, en je kan het dus raden: 12 mei geven ze wind. 13 mei is de agenda leeg en... geven ze nada wind.

Ja ja: het is dus weer van dat. Maar deze keer trof ik het toch wel ietswat: de verkoop liep slecht, er was weinig volk, en mn vriendin wilde om 13u30 opkramen. Ik zat dus om 14u achter het stuur van de wagen richting Volkerak natuurlijk.

Ze beloofden 11 a 13 knopen. Ik, als rasechte bange haas, ging even op de kant de wind meten en kwam uit op 8 a 11 knopen. Netjes zoals voorspeld dus. Voor alle zekerheid toch maar een reef gestoken. (Blijft mijn favoriete leuze: beter een reef teveel steken en op kalm water er uit halen, dan er op woelig water eentje te moeten bijsteken.)

Naar mate ik buiten tufte op motor zag ik her en der vette witte kopjes. Zo heb ik ze nog niet veel gezien, dus begon al te twijfelen over mijn windmeting.

Eens op het Volkerak zag ik her en der een jachtje flink doorhellen, of enkel op genua voortploeteren: Die ene reef is te weinig, dju. Gauw, met de linkertenen sturende, een tweede reef er in (als solo-zeiler zet je echt alles in: handen, voeten, tanden, lippen...).

Met een wind tussen de 16 en 23 knopen sjeesde ik richting Krammersluizen. Op een uurtje tijd was ik al ruim voorbij het eilandje, en dat was dan nog opkruisen.

Onderweg gingen mijn gedachten naar kennissen, Bob en Anita, die ook aan het zeilen zijn, maar dan op mooi blauw water tusen de zeeschildpadden bij een leuk zonnetje en aangename temperaturen. Bij de gedachte alleen al zipte ik mijn zeiljekker helemaal toe. 14°C midden mei lijkt me toch wat pover. Hun reis kan je op hun blog volgen en geloof me: ze schrijven er heel mooi en zeer inspirerend over ;-)

Nabij stuurboordboei ZV3 keerde ik terug met een mooi gecontroleerde gijp.
De golfslag was al aardig en duwde me mooi vooruit. Soms wilde de Selia zelfs surfen.

Vlakbij Benedensas deed ik het grootzeil al naar beneden zodat ik makkelijk, op fok alleen, tussen de grote vrachtschepen door kon laveren richting De Vlije.

Twee uurtjes na vertrek was ik alweer in de haven. In die kleine ligplaats draaien blijft lastig, maar gaat steeds beter. We gaan het nog blindelings kunnen ;-)

Drie dagen zeilen op vier wateren

Eindelijk, het is zover: mijn eerste solo-tocht van het jaar. Dagen naar uitgekeken.
Plan was om naar Stellendam te zeilen en terug.

Zaterdag na de middag reed ik reeds naar de Selia om zijn mast te trimmen. Op zijn kleine ligplaats in een uithoekje kon ik goed vanop de kant beoordelen of de mast mooi recht staat. Er was ook niet veel wind, dus de klus liep voorspoedig.
's Nachts kreeg ik een dikke 7 beaufort over me heen. De mast trilde, rammelde dat het regelrecht angstaanjagend werd. Ik kroop uiteindelijk uit mn warme slaapzak en begon het topwant harder op te spannen zodat alvast het rammelen verminderde. Toen ontdekte ik ook een lek aan één van de bouten van de genuarails. Bij de 'buren' even siliconen of zo gaan lenen om dat te herstellen.
Ik mat de wind vanuit de kuip: 33 knopen!

's Morgens om 8u30 vaarde ik uit, voorbereid op een wind van om en bij de 14 knopen. Na een uurtje opkruisen op de Volkerak viel de wind zo goed als weg. Er bleef nog hoop en al 8 knopen staan uit het oosten.  Dat werd motoren tot aan de Volkeraksluis.
Eens voorbij de Volkeraksluis ging de genua er op (en ging de tjeckelsleutel overboord).
Dit vaargebied is voor mij totaal onbekend.
Voor de wind de brug onderdoor. De eerste brug ooit. Op de kaart geven ze minimaal 11,2m boven NAP, mijn vaantje zit zo rond de 7m boven NAP, dus plek zat (al lijkt het niet zo).

De hele verdere tocht ging ruim tot voor de wind bij hooguit 7 knopen, maar de Selia liep als een trein (niet te vergelijken met een Laser of surfplank natuurlijk, maar het gaf alvast een leuk gevoel).
In de verte zag het er donker en nevelig uit, niet echt gunstig. ik besloot om Stellendam te laten voor wat het is en binnen te lopen in Stad aan't Haringvliet.
Daar hoorde ik van mensen die van Stellendam kwamen dat ze een bui over zich kregen met winden tot 25 knopen... dat had vet teveel geweest voor mijn genua.

Die nacht hoopte ik op een rustige nacht om wat slap in te halen, maar dat liep anders: tussen 1u en 6u begonnen een paar jongeren brommer-races te houden op de wegen tussen de velden... een gejengel van jewelste. Zucht.

Na alweer een slapeloze nacht vaarde ik om 8u uit richting De Vlije. Allemaal opkruisen. Met de genua er op ging dat aardig. Bij wijze van oefening even op zeil aangelegd aan één van die gele meerboeien. Dat ging ook lekker.

Tegen 13u passeerde ik de sluizen en meerde even aan, om bij anderen zonnecreme te lenen want die was ik vergeten.
Halverwege naar mn thuishaven belde ik mn dochter om te horen wanneer ik ze zou oppikken. Normaal zou ze op 1 mei naar mij komen, maar dat was ze blijkbaar vergeten. Na overleg met het thuisfront werd mn zeilweekendje met een dag verlengd.
Ik besloot door te varen naar Bruinisse met het idee om daar dan in de supermarkt inkopen te doen, en de dag erna, 1 mei, in de bootshop wat andere spulletjes te halen.
Pas om 19u liep ik Bruinisse binnen bij een reeds toenemende wind, aan lagerwal dan nog. Dat liep gesmeerd maar ik moet daar toch nog op blijven oefenen: en kimkielertje zoals de Selia verlijerd dat het een lieve lust is ;-)
Nu bleek ALLES toe , daar in Bruinisse!  Koninginnedag natuurlijk, chuck...
In eerste instantie plande ik om dan maar te overnachten aan de mosselbank maar ja: zonder wimpeltje of 3-dagen pas kan dat wel eens heel erg duur worden.
Herkingen? Te ver, de wind bleef toenemen, ik wou op dit uur geen avonturen meer. De WSV-wachtsteiger dan maar. Die haven was ook gesloten en aan de wachtsteiger van de sluis mag je niet overnachten. Er zat niets anders op dan aan die wachtsteiger te overnachten.
De genua ging er af. De wind was al een vette 5 beaufort en het thuisfront liet weten dat ze stortregens en felle wind verwachten. Eigenlijk wil je dan niet aan lagerwal liggen, maar ja...

Alweer een slapeloze nacht: rammelen, bonken, stampen, schokken. Ik mat weer eens de wind, gewoon vanuit de kuip: 30 knopen.

Bij het uitvaren bereidde ik me voor op een rasechte 'storm'-sessie. Zelfs de stormfok lag klaar.
Eerst de sluis door, en aan de steiger daarna de wind meten.  Ik mat... 11 knopen. Hehe: geen doembeelden meer.
Radio Wemeldinge op marifoonkanaal 68 gaf zelfs afnemende wind tot 1 a 2 beaufort.



De terugtocht verliep voorspoedig, toch tot aan de oude sluis van Benedensas.
Pestbrugje daar! Alweer rood. ik heb daar een HALF UUR liggen wachten aan een oude dukdalf met af en toe echt wel vervelende rukwinden. Achter mij lagen motorboten gezwind hun boegschroeven te gebruiken of toertjes te draaien. Dat ze daar maar eens een wachtsteiger aanleggen anders komen er vast vodden van.

Maar goed: eens er door liep alles gesmeerd en kon ik moe maar voldaan naar huis rijden.

Alweer veel bijgeleerd, en nog veel te leren...

De nieuwe neerhaler werkt prima

Muscusossen aan het werk ;-)